Een historische roman met een duistere sfeer

In 1890 verlaat Charlotte Pauly haar leven in Berlijn en gaat aan het werk als gouvernante bij een aristocratische familie in Engeland. Ze gaat wonen in het landhuis Chalk Hill en neemt de verantwoordelijkheid voor het meisje Emily op zich. De moeder van Emily, lady Ellen, is in het voorjaar verdronken in de rivier. Ze zou zijn uitgegleden, maar wat deed ze eigenlijk midden in de nacht bij de rivier? Emily heeft sindsdien last van nachtmerries. Charlotte probeert te begrijpen wat de oorzaak van die nachtmerries is, maar het blijkt erg lastig te zijn om informatie te krijgen over lady Ellen en haar dood. Niemand mag daar over praten, daar is Emily’s vader heel duidelijk over geweest, maar Charlotte laat het er niet bij zitten.

Het mysterie van Chalk Hill, geschreven door Susanne Goga en uit het Duits vertaald door Sander Hoving, heeft een opvallende cover, die samen met de titel en de flaptekst, meteen duidelijk maakt dat het boek een duistere sfeer heeft. Het blijft lang onduidelijk wat er precies is gebeurd rond het overlijden van lady Ellen en Goga houdt vrijwel het gehele boek een aantal suggesties boven water zonder ze expliciet uit te spreken, variërend van een onschuldig ongeluk tot een misdaad. Aan het einde wordt het gelukkig duidelijk, maar de verklaring van het hoe en waarom had wat diepgaander uitgewerkt mogen worden. De ondersteunende verhaallijn, waarin een genootschap zich verdiept in de (on)mogelijkheden van paranormale verschijnselen, versterkt de duistere sfeer van het verhaal.

De hoofdpersoon is een sterke vrouw. Ze heeft Berlijn verlaten na een ongelukkige liefde en is vastbesloten elders een nieuw leven op te bouwen. Ze is strijdlustig en doet alles om Emily, die ze onder haar hoede heeft, te helpen en te beschermen. Ze is niet bang om voor zichzelf op te komen richting haar werkgever. Hij spreekt haar bijvoorbeeld op een gegeven moment aan op haar verbroken verloving en ze weet een en ander keurig te pareren. Eerlijk gezegd is dit een passage waarvan niet helemaal duidelijk is wat dit aan het verhaal toevoegt. De lezer weet al wat er tussen Charlotte en haar verloofde is gebeurd, maar kennelijk was het in 1890 meer gebruikelijk dat werkgevers zich met het privéleven van hun vrouwelijke werknemers bemoeien.

Het boek leest redelijk traag, wat op zich wel passend is voor de tijd waarin het zich afspeelt. De wereld was in 1890 natuurlijk een heel andere dan onze huidige snelle maatschappij. Situaties waarin de hoofdpersoon zich vertwijfeld afvraagt of haar nieuwe werkgever wel op tijd het bericht ontvangt dat haar trein is geannuleerd, zijn anno 2022 waarin iedereen een mobiele telefoon heeft onvoorstelbaar. De schrijfstijl van Goga is soms wat langdradig, ze put zich uit in beschrijvingen die voor het leestempo wel wat korter hadden gemogen. Je krijgt hierdoor wel een goed beeld van Engeland aan het einde van de 19e eeuw en de omstandigheden waaronder de rijkere burgers toen leefden. Het verhaal blijft ondanks deze kanttekeningen boeiend, omdat je wilt weten wat er nu precies is gebeurd.