Nobelprijs onwaardig !

Wat u hier leest is een zeer persoonlijke recencie van het boek. Na het beklijvende en steengoede "Ochtend en Avond" aan het zogenaamde "Magnum Opus" (zie flaptekst) van deze Nobelprijswinnaar begonnen. En toeggegeven de eerste twee drie zinnen vallen mee.

Niet dat er zinnen in de strikte betekenis van het woord in het boek te vinden zijn. Hoofdletters en punten daar doet Fosse niet aan mee in deze "roman". Niet dat dat een bezwaar is natuurlijk. Hij is daarin niet echt de eerste.
Maar na die drie zinnen begint een eindeloze lamentade. Het neigt het meest naar het oeverloze en zinloze gezanik van een melancholiek droefgeestige zatlap die na meerdere alcoholische consumaties te veel niet meer weet stoppen met van de hak op de tak lulkoek te spuien en tot vervelens toe in herhaling valt.

Ik heb tot deel I gelezen. Geworsteld, mij ergerend aan de onstopbare diarree "denk ik", "zegt hij" en zegt zij's's die te pas en te onpas tussen de woordenbrij worden gegooid en de zeer irriterende veelvuldige herhalingen.
Nu is Fosse "bekend" (is dat zo) om zijn trage verhaalstijl met veel herhalingen. "Kenners" zouden daarin de diepgang van zijn schrijven herkennen. Maar deel I is ruimschoots genoeg om voor mijzelf te weten dat ik het daar niet mee eens ben.
De traagheid van de verhaallijn (welk verhaal ?) is gewoon afstotend en de herhalingen zijn al na 10 pag dodelijk irritant. En wie denkt na 120 pag het ergste te hebben geleden. Het kan altijd erger. Vele pagina's gescandeerde woorden of woorrgroepen die niets met elkaar (lijken) te maken te hebben. Het wordt gewoon een straf verder te lezen.

Dit is zonder concurentie het allerslechtste dat ik ooit van een nobelprijswinnaar heb gelezen. Dit boek gaat over niets, is literair niets en stelt dan ook niets voor
Nogmaals dit is een zeer persoonlijke mening