Socio-fiction.

Het Drielichamenprobleem is één van de beste science fiction romans die ik gelezen heb. Aha ! Leuk dus dat het niet lijkt te stoppen met dat ene boek. Er is nog een deel twee en drie.
En de eerste roman laat ruimte genoeg voor een stevig vervolg.
Dus ja aan "het donkere woud" begonnen. En neen het sloeg niet direct aan. Het was worstelen de eerste 120 bladzijden. Maar toen kwam het verhaal op dreef. Ook omdat de personnages een meer duidelijker rol in het verhaal begonnen te krijgen. En het werd zelfs (een beetje ?) spannend.
Tot 50 paginas van het einde kon men nog best fantaseren over het derde deel.
MAAR TOEN
bleek de grote strijd over (wat ik toch als derde deel had vermoed). Op een lullige, zeer ontgocchelende manier trouwens. Een afknapper van jewelste. Mede omdat de schrijfstijl langzaam is afgegleden naar oeverloos geklets en detailleske eindeloze uitwijdingen.
De ontknoping van dit tweede deel heeft mijn goesting om het toch wel eindeloos dik lijkende derde deel snel te lezen wel heel grondig verpest.
Het donkere woud is een overtuigend socio-fiction gedachtenexperiment over wat er zou gebeuren mocht de mensheid geconfronteerd worden met een (vijandige) buitenaardse beschaving. Het kwam wat moeilijk los (allicht persoonlijk) maar kon dan, gedreven door een boeiende schrijfstijl, mij zeker boeien.
Jammer van de ontknoping die er met de haren lijkt bijgesleurd en blijkbaar op een drafje, snel snel moest worden op papier gezet. Het doet heel veel af aan de kwaliteiten van deze toch wel goede roman.
3,5 sterren zou een eerlijke behoordeling zijn. Ik rond graag af naar 4 wegens het toch een aantal dagen zeer gesmaakt leesgenot.