Het verhaal mag dan al eerder zijn geschreven, toch weet Jo Nesbø ook hiermee mij weer goed beet te pakken. Het lijkt wel of je heen en weer geslingerd wordt. Dat komt niet alleen door het verhaal maar ook door de diverse tijdsperiodes waarin De roodborst zich afspeelt.
Het begint met een aanslag op de Amerikaanse President waaraan nauwelijks ruchtbaarheid wordt gegeven. Dan volgt er een speurtocht waarbij hoofdpersoon Harry Hole zijn collega Ellen Gjelten kwijtraakt. Er gebeurt nog veel meer. De staatssecretaris van Buitenlandse Zaken wordt omgebracht. Wanneer Hole op het spoor komt van een aantal oud strijders uit de Tweede Wereldoorlog, gaat het verhaal echt lopen. Heslot ligt in de ontdekking van een aantal memoires van een oud-strijder en de oplossing van een aantal bloedige zaken lijkt dichtbij.
Het is een verhaal waarin je tanden moet bijten, maar Jo Nesbø heeft een goede manier van vertellen. Hij weet tot het laatst de spanning erin te houden en dat wil je natuurlijk erg graag. Mochten de andere boeken ooit nog opnieuw worden uitgebracht dan weet ik zeker dat ik die ook ga lezen.