Prachtig in balans

'De Franse Stephen King', zo wordt Guillaume Musso genoemd. Zijn thrillers worden inmiddels in 36 landen uitgegeven en zijn al meer dan 19 miljoen keer verkocht. Ook won Musso enkele awards voor zijn verhalen. Metro noemde zijn nieuwe thriller 24 dagen ''Musso's beste boek tot nu toe''. Wat heeft deze nieuwe Franse bestseller in petto?

Wanneer Arthur door zijn vader onterft wordt, laat de man hem met niets anders achter dan een vervallen vuurtoren die sinds jaar en dag eigendom van de familie is. De vader van Arthur wil er vanaf: de oude vuurtoren draagt een geheimzinnig mysterie met zich mee, waar hij geen deel van wil uitmaken. Arthur opent al snel een ruimte die jaren geleden is dichtgemetseld en stapt in een wereld waar hij niets van begrijpt. In deze wereld ontmoet hij Lisa, met wie hij samen een race tegen de klok begint om de tijd terug te draaien en de vloek te verbreken. 

24 dagen is een interessant concept dat naadloos is uitgewerkt in een prachtige thriller. De begrippen realisme en surrealisme lopen dwars door elkaar heen, samen met het begrip 'tijd', dat heel relatief is. 24 dagen schept verwarring, maar niet in dusdanige mate dat het een lezer irriteert of te veel doet nadenken. De thriller is te kort, maar lang genoeg voor een aantal uren ongeëvenaard leesplezier. Op het puntje van je stoel sla je bladzijde na bladzijde om, terwijl je compleet opgezogen wordt in de wereld van Arthur. 

Toch blijkt al gauw dat deze 'Franse Stephen King' van herhaling houdt. Dat kan ook niet anders gezien het personage herhaling na herhaling beleeft, maar toch begint deze herhaling de thriller een beetje parten te spelen op driekwart van het verhaal. Met smart wacht je op een ingeving van het hoofdpersonage, of zijn geliefde Lisa, maar ze komen niet eens in de buurt. Beiden gooien ze de strijdbijl neer en het enige wat je dan als lezer nog kunt doen is afwachten tot de vloek eindelijk voorbij is. 

24 dagen was een matige thriller geweest als het einde niet zo fascinerend was vormgegeven. Er komt een plottwist (en wat voor één!) en alle lijntjes, zelfs de kleinste details komen sprankelend bij elkaar. Het is ongelooflijk om te zien hoe 24 dagen in elkaar zit, maar dan moet je wel de moeite nemen om door het vertragende middenstuk heen te lezen. 

Schrijftechnisch is er niets op te merken aan 24 dagen en het verhaal op zich is een prachtige metafoor voor het leven en de relaties die wij als mensen aangaan. Als alles relatief is, wat blijft er dan nog over? Hoe ver wil je gaan voor de liefde? En is de liefde sterker dan het lot? Gooi daarbij de intelligente aanpak van Guillaume Musso en de personages die hij moeiteloos tot leven brengt, en je heb het recept voor een geweldige thriller. Angstaanjagend is hij niet, maar de interesse van de lezer blijft groeien door het boek heen.

Franse Stephen King, of gewoon Guillaume Musso: het maakt helemaal niets uit. 24 dagen is een prachtige thriller die je - ook als je hem uit hebt - blijft fascineren.