Het sfeervolle Argentinië van de negentiende eeuw

De Duitse auteur Sofia Caspari heeft met haar debuutroman In het land van de koraalboom al veel harten veroverd. Voor het tweede deel van haar trilogie vertrok Caspari opnieuw naar Argentinië om de sfeer te proeven van de negentiende eeuw. Het resultaat is een nieuwe, dikke roman met de titel De Baai van de Flamingo's.

In De baai van de Flamingo's volgen we de Duitse Mina en haar moeder Annelie, die samen naar Argentinië zijn gekomen om een nieuw leven op te bouwen. Helaas wordt hun droom flink verstoord. Mina krijgt haar angstige moeder zover om te vluchten, maar tijdens hun vlucht laten ze een spoor van vernieling achter. Tien jaar lang leven Mina en Annelie in angst om gevonden te worden. Ze reizen door Argentinië, en terwijl Annelie angstig naar het verleden blijft kijken, heeft Mina maar één doel voor ogen: haar grote liefde Frank terugvinden.

In tegenstelling tot het eerste deel van de trilogie, is De baai van de flamingo's snel geschreven. Waar we bij deel één nog lange omschrijvingen kregen van het landschap, de verre reizen en de families, zit er in deel twee een onverwacht hoog tempo. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en er wordt moeiteloos overgeschakeld tussen de verschillende families. Sofia Caspari heeft een goede balans gevonden in een zeer gecompliceerd verhaal.

De Baai van de Flamingo's gaat namelijk niet alleen over Mina en haar moeder; zij vormen slechts de rode draad van het verhaal. Deel twee van de trilogie bestaat uit ontelbaar veel verhaallijnen. Ook de hoofdpersonages uit In het land van de koraalboom komen uitgebreid aan bod en de lezer moet zijn hoofd er goed bijhouden, anders raakt hij de draad volledig kwijt. Gelukkig is er een simpele oplossing voor dit probleem: de stamboom die aan het begin van het boek is uitgetekend.

Sofia Caspari schrijft briljant, ondanks dat dit boek technisch beter had kunnen zijn. Wellicht is de verwoording ietwat simpel, maar het boek neemt de lezer wél mee op avontuur. Het sfeervolle verhaal wordt volledig vormgegeven door de historische details. Je maakt een reis door de tijd. Er komen belangrijke veranderingen aan bod en we zien hoe Buenos Aires - eerst nog een kale vlakte - wordt omgetoverd tot invloedrijke wereldstad.

Een leuk en opvallend punt is de romantiek die van het verhaal afspettert. Je kunt heerlijk wegdromen bij alle romances, de zoektocht naar verloren liefdes en de geboorte van nieuwe gezinsleden. De baai van de flamingo's heeft, ondanks het zware verhaal, toch een lekkere vibe over zich.

Hoewel de vibe een stuk prettiger is dan die van het eerste deel, blijkt het einde teleurstellend. Vanaf de laatste honderd pagina's wordt het tempo flink omhoog gegooid en alle conflicten die zich voordoen worden ook zo weer opgelost. Dat is jammer. De Baai van de Flamingo's is niet afgeraffeld, maar van zo'n dik boek mag je verwachten dat ook het einde langzaam en gedetailleerd verteld wordt. Dat is niet het geval. Het lijkt erop dat Caspari het zichzelf ook moeilijk heeft gemaakt met de verschillende verhaallijnen die plotseling opgelost moeten worden.

Volgens de auteur kunnen alle delen ook afzonderlijk van elkaar gelezen worden. Dat is echter niet aan te raden. De lezer zal zichzelf tekort doen door alleen De baai van de flamingo's te lezen. Dat stukje verbinding uit het eerste deel is noodzakelijk om deel twee goed te kunnen begrijpen.

Ondanks het ‘snelle’ einde van deel twee wordt de nieuwsgierigheid voor het laatste deel van deze trilogie wel gewekt. Welke avonturen gaan de families nu allemaal beleven? Je moet je best doen om niet van het puntje van je stoel af te kieperen en geduldig te blijven afwachten. Deel drie zal dit najaar verschijnen.