Over goede voornemens en onbreekbare vriendschap

Wat je kunt verwachten van auteur Debbie Macomber is inmiddels voor iedere romancelezer wel bekend: romantiek verpakt in een emotioneel verhaal. Macomber schreef ontelbaar veel romans, die allemaal een doorslaand succes zijn geworden. Toch laat de auteur ons bij haar boek De Ontbijtclub lang wachten op romantiek. De Ontbijtclub gaat over vriendschap, verlies en het maken van een nieuw begin.

Moet je op elkaar lijken om goede vriendinnen te worden? Dat is de vraag die De Ontbijtclub probeert te beantwoorden. We maken kennis met vier vrouwen die elkaar hebben leren kennen tijdens een cursus dagboek schrijven. Hoewel ze alle vier in een compleet andere fase van hun leven zitten, wordt hun vriendschap steeds sterker. Na de cursus besluiten de vrouwen elke donderdagochtend om acht uur samen te ontbijten. Al snel trekken de vrouwen zo veel met elkaar op, dat ze elkaar ook buiten de ontbijtclub spreken.

De afwisseling die het boek biedt tussen de dagboekfragmenten en de verteller is zeer prettig. Macomber laat de lezer een jaar lang meekijken in de levens van de vier hoofdpersonages. De vier vrouwen hebben allemaal één goed voornemen voor het aankomende jaar. Hoewel deze voornemens niets met elkaar te maken hebben, komen de verhaallijnen op een natuurlijke manier bij elkaar naarmate de band tussen de vier dames steeds sterker wordt.

Per personage starten de verhaallijnen heel rustig op, waardoor de lezer in eerste instantie het idee krijgt dat het niet zo'n interessant boek is. De omwenteling, die snel maar bijzonder subtiel komt, zorgt voor een perfecte spanningsboog. Debbie Macomber weet precies welke informatie de lezer nodig heeft en welke nog even achterwege gelaten kan worden. Dit maakt De Ontbijtclub alles behalve saai.

De lezer leert alle personages heel gestaag kennen. Dit zorgt voor empathie en een goede diepgang in het verhaal. Toch is er wat te zeggen over de manier waarop de hoofdpersonages door middel van het dagboek hun eigen verhaal vertellen. Alle vier de vrouwen denken en verwoorden zich op dezelfde manier. Deze manier past perfect bij de dame die zestig jaar is, maar niet bij de dame die midden twintig is. In de dagboeken had daarom iets meer variatie mogen zitten. Een persoonlijk verhaal kan immers nooit op precies dezelfde manier verwoord worden.

Desalniettemin blijkt dit het enige puntje waar een lezer echt over kan vallen. De vier verhaallijnen zijn op zichzelf al boeiend en verrassend genoeg. En een combinatie van deze vier verhalen is al helemaal een genot om te lezen.

De lezer die van ongegeneerd gezwijmel en romantiek houdt, zal wellicht iets minder aan zijn trekken komen bij De Ontbijtclub. De roman bevat, behalve prille verliefdheid, vooral tragische verhalen over verlies, misbruik, gebroken families en stressvolle werksituaties. Dit zorgt er tevens voor dat je meermaals een brok in je keel moet wegslikken, maar oh, oh, oh wat is De Ontbijtclub prachtig geschreven!

De zoete, lichtroze voorkant, de omschrijving op de achterflap en de oubollige titel doen denken aan een groepje roddelende vrouwen die niets beters te doen hebben met hun leven. Wat echter in het boek verscholen ligt, is een emotioneel verhaal over vier sterke vrouwen en hun onverwoestbare band. De Ontbijtclub is een prachtige roman over tijd, acceptatie, dankbaarheid en trouw blijven aan elkaar.