Een perfecte mix tussen realiteit en misselijkmakende dromen

Iedere recensent kan zich van tijd tot tijd afvragen waarom hij toch voor dat specifieke genre werkzaam is. Met name wanneer Diabolik, de tweede verhalenbundel van Tom Thys, op je deurmat valt. We bereiden ons weer voor op spannende, soms smerige, maar vooral steengoed geschreven verhalen. 

Tom Thys is geliefd onder horrorlezers en niet zonder reden. De auteur, woonachtig in Antwerpen, combineert de beste elementen van horror en er valt technisch gezien amper wat op zijn verhalen aan te merken. Zijn drijfveer is angst, want geen enkele emotie is zo echt als angst. Hij debuteerde in 2014 met de verhalenbundel Volmaakt Monster, maar in Diabolik laat hij het achterste van zijn tong zien. Thys claimt dat de verhalenbundel autobiografisch is. Wij willen niet weten wat voor nachtmerries deze auteur in hemelsnaam heeft zodra het donker wordt. 

Diabolik bestaat uit twaalf verhalen die allemaal op zichzelf staan. Korte en lange verhalen worden met elkaar afgewisseld, maar er zijn wel terugkerende thema's in het boek. Angst vormt natuurlijk de basis in verhalen over kunst, vrouwen en nachtmerries. Met het openingsverhaal Dokter Z, wordt de lezer in zijn nekvel gegrepen en er is geen andere manier dan (bijna gedwongen) te aanschouwen wat het hoofdpersonage te wachten staat. 

Het lijkt erop dat Tom Thys graag choqueert. Dit doet hij niet alleen door zijn briljant originele ideeën (want dat zijn het stuk voor stuk), maar ook door onsmakelijke beschrijvingen in de scenes. En daar moet je tegen kunnen. Dit is geen verhalenbundel voor de lezers met een zwakke maag. Niet alleen zijn sommige situaties ronduit gestoord te noemen, maar in combinatie met de beeldende schrijfstijl van de auteur, moet je Diabolik af en toe even wegleggen en een aantal keer diep in- en uitademen. Beeld de meest ranzige horrorfilm in die je ooit hebt gezien, en vermenigvuldig die twaalf keer. Dat is Diabolik.

Het is heel prettig dat de lange verhalen (die maximaal 50 pagina's bevatten) worden afgewisseld met korte verhalen waarin het tempo hoog ligt. Toch mist er hier en daar wel een pauze. De verhalenbundel draaft maar door en daar is niets mis mee, maar het is wel heel erg veel om in één keer te verkroppen.

Uiteraard zijn sommige verhalen sterker dan de ander. Met name in de wat langere verhalen, vormen ook echt mooie vriendschappen en relaties. Stephen King zei ooit dat geen mens erop zit te wachten om een band te voelen met een hoofdpersonage als dat hoofdpersonage op het einde doodgaat: Tom Thys heeft daar schijt aan. Het is lang niet allemaal lang en gelukkig. Dat maakt Diabolik, ondanks de fantasierijke situaties, bijzonder geloofwaardig. Het is een perfecte mix tussen realiteit en misselijkmakende dromen.

Mocht deze recensie je niet afschrikken, bereid je dan voor op twaalf bijzondere verhalen waar jij op den duur ook nachtmerries van krijgt. Maar dat is het dubbel en dwars waard.