Emotioneel, rauw en echt

Greetje van den Berg heeft inmiddels meer dan dertig (!) boeken op haar naam staan. De auteur weet de kennis die ze tijdens haar studie psychologie heeft opgedaan, moeiteloos te combineren met het schrijven van prachtige romans. Een huisje aan zee is één van die mooie romans die de lezer meeneemt naar de Noordoostpolder. Emmeloord om precies te zijn. En laat Greetje van den Berg daar nou ook net vandaan komen.

Laat je niet misleiden door de tekst op de achterkant: Een huisje aan zee is zó veel meer dan het verhaal over een meisje dat haar verleden probeert weg te drukken. In deze roman maken we kennis met alle mensen en factoren die er, onverhoopt, voor zorgen dat Isabel het verleden niet achter zich kan laten. Isabel is jong, heeft een leuk leven opgebouwd in Arnhem en is zich niet bewust van alle mannelijke aandacht die ze krijgt. Ze probeert haar emoties weg te drukken onder een zijden deken, maar al snel valt die deken als beton weer over haar schouders. Als ze merkt dat haar jonge zusje Britt haar hulp nodig heeft, aarzelt ze niet om die hulp aan te bieden. Maar het naleven van die belofte is een tweede...

Het hoge verteltempo in Een huisje aan zee valt meteen op. Het lijkt alsof Greetje van den Berg haast heeft en het verhaal zo snel mogelijk wil afronden. Binnen één hoofdstuk springt de schrijfster van scène naar scène, waardoor de lezer in rap tempo kennismaakt met alle belangrijke personages in het boek. Hoe kan het dan dat Een huisje aan zee, ondanks het snelle tempo, toch blijft boeien? Omdat de personages erg mooi zijn uitgewerkt.

De kleine Britt van negen jaar komt in eerste instantie over als een onbezorgd meisje, maar na de eerste scène springen de tranen al in je ogen. Arme Britt heeft het zwaar en Greetje van den Berg verwoordt dit op een hele echte, rauwe en emotionele manier. Je ziet alle personages door het boek heen groeien en volwassener worden. Eén van de mooiste dingen aan Een huisje aan zee is de echtheid die in alle personages verstopt zit. Geen enkel mens is perfect en het is bizar knap hoe Van den Berg zelfs haar hoofdpersoon niet tot heldin van het boek maakt. Veel schrijvers hebben dit vaak nodig om het verhaal enigszins aantrekkelijk te maken. Een huisje aan zee heeft geen good guy of geromantiseerde situaties; het is een echt verhaal, met echte mensen. En mensen maken fouten.

Met 216 pagina’s is Een huisje aan zee relatief kort en dat betekent dat de lezer er zo doorheen vliegt. Letterlijk: in één adem uit. Hoewel dit voor veel mensen een voordeel is (het is een roman die je snel 'tussendoor' leest), zorgt het er ook voor dat je niet echt een mooi beeld kunt vormen. Veel situaties worden erg letterlijk verteld, er wordt met weinig detail over de omgeving gesproken en op het moment dat je in de scène zit, wordt er alweer overgeschakeld naar een volgend personage.

Hoewel de personages en hun problematiek mooi zijn uitgewerkt, laat hun manier van spreken wat te wensen over. De woordkeuze van Isabel (en haar vrienden) is opvallend stijf voor de leeftijdscategorie waarin zij vallen. Daarnaast zal de echte liefhebber van romantische boeken niet volledig aan zijn trekken komen. Toch is Een huisje aan zee een goede roman met een bijzonder mooi verhaal. Ben je er klaar voor om jezelf te verliezen in de dramatische problemen van één familie, dan mag Een huisje aan zee niet ontbreken in je boekenkast.