Een spannend verslag

Eva Keuris is scenarioschrijver. Ze is momenteel eindredacteur bij SpangaS, ze geeft les aan de Schrijversacademie en werkt mee aan verschillende speelfilms. Het is bewonderenswaardig dat Keuris ook nog de tijd heeft gevonden om te werken aan haar debuutthriller Over het spoor, dat dit jaar in de boekhandels verscheen. 

Over het spoor vertelt het verhaal van drie jongens die zeven jaar geleden zijn veroordeeld voor moord op een tienjarig jongetje. Ingmar, de leider van de groep, benadert creatief schrijver Stella om zijn verhaal over de onterechte veroordeling op papier te krijgen. Stella grijpt dit met beide handen aan; ze ziet het als haar kans om eindelijk het boek te schrijven wat ze wilde. De schrijfster vertrekt van Amsterdam naar Hilversum om tijd door te brengen met alle betrokkenen van de zaak, maar hoe verder ze in het verhaal van Ingmar en zijn twee vrienden verworven raakt, hoe meer losse lijntjes ze tegenkomt. Ze is er van overtuigd dat de drie jongens onschuldig zijn, maar wie zat er dan wél achter de moord op de tienjarige Jordi? 

Het is te merken dat Keuris scenarioschrijver is. In Over het spoor ligt het tempo moordend hoog. Het leest als een verslag. Stella is (vooral op het begin) een wat stugge dame. Ze heeft haar zaakjes goed voor elkaar en is bijzonder zelfstandig. Het boek, volledig vanuit Stella's perspectief geschreven, begint met een weinig originele voorstelronde van Stella en duikt daarna direct het verhaal in. Hoewel het bijna een politieverslag lijkt, is het niet minder spannend dan een thriller zoals we die normaal gesproken gewend zijn. Over het spoor trekt je wel degelijk mee. Het leest gemakkelijk weg en blijft door de afwisseling in 'boekfragmenten' en Stella's belevenissen, wel ontzettend boeien.

Een groot pluspunt aan Over het spoor zijn de levendige personages. Als lezer krijg je met name van de drie onterecht veroordeelde jongens een prachtig beeld over hun familie, hun geschiedenis en de manier waarop zij nu in het leven staan. De dialogen zijn ook mooi uitgewerkt. Je leeft mee met Ingmar en Julian, maar er zitten ook schoonheidsfoutjes in het boek.

Een aantal ongeloofwaardigheden passeert de oplettende lezer: Stella, een zelfstandige vrouw, stort zich in een relatie met de jonge Ingmar. Je vraagt je af wat voor toevoeging dit nou werkelijk heeft, maar aan het eind van het verhaal kom je daar pas achter. Ook Julian, een van de andere veroordeelden, groeit als personage te snel. Hij wordt neergezet als stille observeerder, het kost Ingmar enorm veel tijd om zijn vertrouwen te winnen, maar Stella blijkt dat zonder enige moeite te doen en Julian praat haar binnen no time de oren van het hoofd af. 

Het lijkt alsof Over het spoor hier en daar wat te gehaast is geschreven door Keuris. Zo omschrijft Stella dat haar gesprekspartner aan de telefoon knikt (hoe weet ze dat?) en haalt Ingmar een fles wijn uit de koelkast om hem vervolgens toch 'weer terug te zetten in het wijnrek'. Het zijn kleine foutjes, jazeker, maar het is toch een kleine stoorzender voor de film die de lezer in zijn hoofd afspeelt. 

Neemt niet weg dat dit alles in het niet valt bij het verhaal in het algemeen, want dat is goed. Over het spoor heeft een heel eigen stem en blijft juist boeiend door het snelle vertellen. Stella doet wel wat rare dingen die wat beter uitgewerkt hadden mogen worden, maar dat mag de pret niet drukken.

Of Over het spoor zijn achterflap met de tekst 'geniale psychologische thriller' eer aan doet, laten we in het midden. Het is vooral een boek dat je lekker kunt lezen, zonder te veel na te denken.