Onvoltooid

William Gay is een Amerikaanse auteur van thrillers en korte verhalen. Toen de auteur in 2012 op 70-jarige leeftijd overleed, werden er twee 'verloren thrillers' teruggevonden in zijn huis. Meteen werd duidelijk dat beide boeken ook uitgegeven zouden worden. Dit jaar kunnen we zijn allerlaatste boek The Lost Country  verwachten, maar nu concentreren we ons op Zusje dood  (Little Sister Death), een onvoltooide thriller die in het najaar van 2015 verscheen.

Wanneer David Binder kampt met een writer's block, raadt zijn literair agente hem aan om zijn tweede boek even te laten liggen en zijn focus te verleggen naar een nieuw verhaal. Binder komt in Beale Station Tenessee terecht, waar hij zich bezighoudt met het (her-)schrijven van een eeuwenoude legende over Het spook van Beale. Terwijl Binder zich meer en meer verdiept in de legende, begint de werkelijkheid langzaam naar de achtergrond te verdwijnen. Wat is nog werkelijk en wat niet?

Gay is een meester in het neerzetten van goede literatuur. Met gedetailleerde omschrijvingen van de omgeving en hele lange zinnen schetst de schrijver een prachtig, spookachtig beeld van de omgeving en van de personages. De opening van Zusje dood  is gruwelijk en blijft het hele boek door in je hoofd zitten. Je vraagt je af wat deze drie personen te maken hebben met de rest van het verhaal. Het 'waarom' van de eerste gebeurtenis sleept je het boek door, om vervolgens een beetje bedrogen uit te komen.

Hoewel het in theorie een prachtig idee lijkt om een onafgemaakte thriller van een overleden schrijver uit te brengen, blijkt de praktijk toch iets tegen te vallen. Zusje dood  bouwt prachtig op. Het wordt steeds gruwelijker. De informatie wordt gedoseerd aan de lezer gebracht en ook dit zorgt voor een goede spanningsboog in het verhaal, maar als het einde nadert, merk je dat je niet gaat krijgen wat je verwacht. Zusje dood  eindigt abrupt en de lezer blijft met een heleboel vragen zitten.

Maar als we het einde voor het gemak even wegdenken, dan zit deze thriller best aardig in elkaar. Er wordt niet gewerkt met aanhalingstekens en dat kan in het begin een beetje wennen zijn. Eenmaal gewend, leest het boek - ondanks het wollige taalgebruik en de lange zinnen - erg prettig weg. Het begin laat je al op het puntje van je stoel zitten en in de 198 pagina's worden maar liefst drie verhalen verteld die allemaal een verband hebben met elkaar. Het is zaak dat je je hoofd erbij houdt, want ook de hoofdstukken ontbreken. Voor je het weet, zit je weer in het verhaal van een ander personage.

Alle verhalen in het boek ademen dezelfde sfeer, waardoor het ergens jammer is dat het einde zo ruw is. De spanning blijft na het wegleggen van Zusje dood  een beetje onrustig in je buik drukken. We zullen helaas nooit weten hoe het verhaal zou zijn geworden als William Gay het zelf had voltooid. Toch is dit voor de liefhebbers van ghost stories  wel een boek om in huis te halen.