Een beetje all-over-the-place, maar daarom juist zo leuk

Met haar debuutroman Alle moeders haten mij levert Sarah Harman een verfrissende mix van humor, mysterie en satire af. Ze laat met deze debuutroman zien dat ze een frisse stem heeft in het genre. Geen doorsnee thriller, maar juist daarom zo verfrissend.

Het boek introduceert Florence Grimes, een voormalig girlband-zangeres die haar leven niet bepaald op orde heeft. Haar enige houvast is haar tienjarige zoon Dylan. Wanneer Dylan wordt beschuldigd van de verdwijning van zijn pestkop Alfie tijdens een schoolreisje, moet Florence alles op alles zetten om zijn onschuld te bewijzen. Het probleem? Alle andere moeders haten haar, en zelfs Florence begint te twijfelen aan Dylans onschuld.

Harman weet de lezer in dit verhaal te boeien door het introduceren van een ietwat onwaarschijnlijke, maar uiterst grappige heldin. Florence is allesbehalve een standaard detective. Ze heeft geen speurderservaring, is niet bepaald stabiel in haar keuzes en haar relatie met de andere moeders op school is verre van ideaal. Ze is een echte outcast, en juist dat maakt haar een charmant personage.

De opzet van Alle moeders haten mij doet in eerste instantie denken aan een satirische versie van komedies zoals De Luizenmoeder, maar het verhaal ontpopt zich al snel tot een humoristische detective-thriller die je niet snel loslaat. Het plot is niet bloedstollend spannend in de klassieke zin van het woord, maar het weet je wel continu nieuwsgierig te houden. Het is een rollercoaster van verwikkelingen, een beetje all-over-the-place, maar dat maakt het juist zo onderhoudend. Harman's schrijfstijl is scherp en geestig. Een tikkeltje chaotisch, dat wel. Maar het geheel is bij elkaar erg vermakelijk en komisch.

Alle moeders haten mij is een wild avontuur vol drama, humor en chaos. Het is een roman die perfect past in de categorie cozy crime met een flinke dosis satire en een vleugje thriller, en absoluut een aanrader voor wie houdt van een beetje chaos, humor en een plot vol wendingen.