Grappige toevoeging, geen échte meerwaarde

Ruim twee decennia geleden deed de iconische Bridget Jones haar intrede; een voortvloeisel uit de magnifieke pen van Helen Fielding (1958). Wat midden jaren negentig begon als een eenvoudige column in een Britse krant, bloeide uit tot twee populaire dagboeken. Miljoenen exemplaren gingen sindsdien als warme broodjes over de toonbank. En uiteraard is het wereldwijd bekend dat Bridget Jones óók op het witte doek een ware kaskraker bleek.

Bridget Jones vormde in de jaren negentig een herkenbaar voorbeeld voor veel jonge vrouwen met het welbekende dertigersdilemma. De dagboeken deden een hilarisch boekje open over de worstelingen en onzekerheden die iedere vrouw wel in zichzelf kon herkennen. Bridget zélf was als kers op de taart een belachelijk onhandige doch innemende vrouw, waar je niet anders dan van kon houden. Hiermee werd tevens de aloude chicklit-formule geboren, wat in de jaren daarna door vele auteurs inspiratie vormde voor vergelijkbare vrouwenverhalen.

Twee dagboeken én twee films later bleef het een paar jaar stil rondom Bridget Jones. Tot er in 2013 een vervolgdeel werd gepubliceerd, waarin Bridget als 51-jarige weduwe worstelde met de opvoeding van twee jonge kinderen. Dat derde deel deed veel stof opwaaien, gezien de choquerende wending na het toen zo romantische einde van deel twee. Met de vierde toevoeging aan de dagboekenreeks, Bridget Jones’ Baby, gooit Fielding opnieuw een onverwachte draai aan het gat dat tussen deel twee en drie in zit. De lezer krijgt hierin een kijkje in het dagboek van Bridget, toen zij haar eerste kindje verwachtte. En niet te vergeten: de lezersfavoriet Mark Darcy leeft nog!

Wetende hoe de toekomst van Bridget Jones er in het derde deel uit ziet, lukt het Fielding tóch om op Bridget Jones’ Baby de oude vertrouwde stempel te drukken door Mark Darcy en Daniel Cleaver opnieuw met elkaar te laten rivaliseren. Waar iedereen had verwacht dat Bridget inmiddels gelukkig getrouwd zou zijn met Mark Darcy, blijkt niets minder waar. De driehoeksverhouding zette zich dusdanig voort dat er van een huwelijk nooit wat gekomen is. En nu Bridget onverwacht zwanger blijkt te zijn, weet zij zelfs niet zeker wie de vader is.

In dit nieuwe dagboek lees je mee over hoe het Bridget vergaat in haar zwangerschap, in combinatie met de twee wedijverende mannen die dit keer strijden om de baby, haar stressvolle werk en haar knotsgekke vrienden. Bridget is Bridget natuurlijk niet zonder haar chaotische levensstijl en onhandige gedrag, wat dit dagboek opnieuw een grappige setting geeft. Even hilarisch als de eerste twee iconische delen is dit boek echter niet. Als lezer bekruipt je meermalen het gevoel van ‘vergane glorie’, waarin de factor tijd wellicht een grote speelt. Aan Fieldings schrijfstijl is weinig veranderd, maar toch mist het dat sprankeltje van twintig jaar geleden. Het dagboek springt – des Bridgets – van de hak op de tak, maar er lijkt hierdoor een te gehaaste verhaallijn te ontstaan wat de aandacht van de lezer snel kan doen laten verslappen. Een slimme marketingtruc is dan ook de gelijktijdige release van de derde film, waarvoor Renée Zellweger en Colin Firth opnieuw op het witte boek verschenen en daarmee het boek extra kracht bij zetten.

Al met al is dit boek voor de doorgewinterde Bridget Jones-fan een grappige toevoeging als tussendeel, maar een échte meerwaarde kent het niet.