Lezersrecensie
Een goede eerste poging van Storey in de wereld van de romans.
3,5 sterren
Kate Storey, voorheen docent Engels en drama, waagt zich met haar debuut De bibliotheek vol herinneringen in de wereld van boeken. De cover van deze roman trekt meteen de aandacht; het roept bijna iets magisch op. En een boek over boeken scoort natuurlijk bij voorbaat al bonuspunten.
Het verhaal draait om Sally, die elk jaar op haar dochter Ella’s verjaardag een boek met een persoonlijke boodschap toevoegt aan haar bibliotheek. Maar Ella vluchtte tweeëntwintig jaar geleden naar Australië na een verhitte ruzie met haar moeder en keek nooit meer om. Hoewel Sally nog steeds trouw elk jaar op haar dochters verjaardag om middernacht een nieuw boek aan de bibliotheek toevoegt, begint ze haar hoop om haar dochter ooit door de pagina's te zien bladeren, te verliezen. Wanneer het noodlot toeslaat wordt Ella gedwongen terug te keren naar het huis dat ze ooit kende. Ze zal al snel ontdekken dat wanneer één hoofdstuk eindigt, er spoedig een ander zal volgen.
Het verhaal heeft een melancholisch, maar hoopvol randje. Storey weet het verhaal met mistroostige emotie neer te zetten, zonder dat het al te zwaar aanvoelt. Als lezer is het makkelijk om mee te leven met de personages en hun dag-tot-dag beslommeringen. De spanning van het boek zit niet in onverwachte wendingen of extreme diepgang, maar meer in de gelaagdheid van een complexe moeder-dochterrelatie en het gemeenschapsgevoel in het dorp. De bijpersonages voegen een waarde toe aan het moraal van het verhaal, waardoor de stugge houding van Ella langzaam ontdooit en de connectie tussen moeder en dochter steeds sterker wordt. De rol die de boeken daarin hebben geven het iets melancholisch, een verbinder die alles bij elkaar brengt. Toch had Storey er goed aan gedaan als er iets meer diepgang zou zitten in het neerzetten van de karakters en het verloop van hun onderlinge relaties. Het blijft nu soms een beetje aan de oppervlakte dobberen.
Alles bij elkaar is De bibliotheek vol herinneringen een licht verteerbare roman over familiebanden, met een ietwat voorspelbaar verloop, maar soms is dat precies wat je zoekt. Een goede eerste poging van Storey in de wereld van de romans.
Kate Storey, voorheen docent Engels en drama, waagt zich met haar debuut De bibliotheek vol herinneringen in de wereld van boeken. De cover van deze roman trekt meteen de aandacht; het roept bijna iets magisch op. En een boek over boeken scoort natuurlijk bij voorbaat al bonuspunten.
Het verhaal draait om Sally, die elk jaar op haar dochter Ella’s verjaardag een boek met een persoonlijke boodschap toevoegt aan haar bibliotheek. Maar Ella vluchtte tweeëntwintig jaar geleden naar Australië na een verhitte ruzie met haar moeder en keek nooit meer om. Hoewel Sally nog steeds trouw elk jaar op haar dochters verjaardag om middernacht een nieuw boek aan de bibliotheek toevoegt, begint ze haar hoop om haar dochter ooit door de pagina's te zien bladeren, te verliezen. Wanneer het noodlot toeslaat wordt Ella gedwongen terug te keren naar het huis dat ze ooit kende. Ze zal al snel ontdekken dat wanneer één hoofdstuk eindigt, er spoedig een ander zal volgen.
Het verhaal heeft een melancholisch, maar hoopvol randje. Storey weet het verhaal met mistroostige emotie neer te zetten, zonder dat het al te zwaar aanvoelt. Als lezer is het makkelijk om mee te leven met de personages en hun dag-tot-dag beslommeringen. De spanning van het boek zit niet in onverwachte wendingen of extreme diepgang, maar meer in de gelaagdheid van een complexe moeder-dochterrelatie en het gemeenschapsgevoel in het dorp. De bijpersonages voegen een waarde toe aan het moraal van het verhaal, waardoor de stugge houding van Ella langzaam ontdooit en de connectie tussen moeder en dochter steeds sterker wordt. De rol die de boeken daarin hebben geven het iets melancholisch, een verbinder die alles bij elkaar brengt. Toch had Storey er goed aan gedaan als er iets meer diepgang zou zitten in het neerzetten van de karakters en het verloop van hun onderlinge relaties. Het blijft nu soms een beetje aan de oppervlakte dobberen.
Alles bij elkaar is De bibliotheek vol herinneringen een licht verteerbare roman over familiebanden, met een ietwat voorspelbaar verloop, maar soms is dat precies wat je zoekt. Een goede eerste poging van Storey in de wereld van de romans.
1
Reageer op deze recensie