Lezersrecensie
Prequel als aanvulling op Op het einde gaan ze allebei dood
Adam Silvera neemt de lezer opnieuw mee naar de wereld van Death-Cast in de prequel, De eerste die op het einde doodgaat. Na het gigantische succes van Op het einde gaan ze allebei dood, een boek dat zowel hartverscheurend als hoopvol was, krijgen fans nu een kijkje in hoe het allemaal begon. Death-Cast staat op het punt gelanceerd te worden, en de grote vraag die boven de samenleving hangt: kan deze mysterieuze dienst écht voorspellen wanneer iemand sterft, of is het een ingenieuze grap?
In het verhaal volgen we twee nieuwe hoofdpersonages: Orion Pagan, een jongen met een ernstig hartprobleem, die hoopt dat Death-Cast hem eindelijk wat grip op zijn leven geeft, en Valentino Prince, die zijn dromen achterna gaat in New York na een heftige gebeurtenis met zijn zus. Hun paden kruisen elkaar op de avond van de Death-Cast-lancering, en meteen is er een klik. Maar wanneer de eerste oproepen van Death-Cast binnen komen, wordt alles op zijn kop gezet: een van hen krijgt het telefoontje, de ander niet. Wat volgt is een dag waarin de twee jongemannen elkaar leren kennen en in slechts 24 uur een intense band opbouwen.
De opzet van dit boek voelt vertrouwd voor iedereen die het eerste deel heeft gelezen. Het verhaal van Orion en Valentino echoot dat van Mateo en Rufus: een ontmoeting die leidt tot een intense connectie, een race tegen de klok, en een afscheid dat onvermijdelijk tragisch is. Wat zou jij doen als je wist dat het je laatste dag was? Het concept blijft pakkend, maar eerlijk is eerlijk: het voelt soms alsof je Op het einde gaan ze allebei dood nog een keer leest, maar dan met andere personages. Het verhaal mist daardoor een beetje de frisse magie van het eerste boek.
Toch doet Silvera ook veel dingen goed. De relatie tussen Orion en Valentino is oprecht en ontroerend, al komt het soms wat snel op gang. Dat hoort natuurlijk bij het hele “we hebben maar 24 uur”-thema, maar het haalt wel wat spanning uit hun connectie. Wat wel fijn is, is dat Silvera opnieuw diversiteit normaliseert. Een liefdesverhaal tussen twee jongens, zonder hier extra nadruk op te leggen. Meer van dit graag!
De prequel duikt ook wat dieper in hoe Death-Cast werkt, compleet met de technische haperingen bij de lancering. Niet iedereen die die dag zou sterven, kreeg bijvoorbeeld een oproep, wat zorgt voor een onverwachte extra spanning. Helaas halen sommige zijperspectieven en bijpersonages de focus weg van Orion en Valentino, waardoor het verhaal wat uitwaaiert en daardoor op sommige moment wat langdradig wordt. Extra leuk voor de fans: een cameo van Mateo en Rufus uit deel één.
Al met al is De eerste die op het einde doodgaat een prima boek dat vooral doet wat het moet doen: fans meer geven van de wereld waar ze van houden. Verwacht geen grote verrassingen of een compleet nieuw verhaal. Dit is een aanvulling, geen vervanging. Toch weet Silvera opnieuw te raken, al is het deze keer net wat minder diep. Fans van het eerste boek zullen genieten, maar een waardevolle toevoeging aan Op het einde gaan ze allebei dood is het niet perse.
In het verhaal volgen we twee nieuwe hoofdpersonages: Orion Pagan, een jongen met een ernstig hartprobleem, die hoopt dat Death-Cast hem eindelijk wat grip op zijn leven geeft, en Valentino Prince, die zijn dromen achterna gaat in New York na een heftige gebeurtenis met zijn zus. Hun paden kruisen elkaar op de avond van de Death-Cast-lancering, en meteen is er een klik. Maar wanneer de eerste oproepen van Death-Cast binnen komen, wordt alles op zijn kop gezet: een van hen krijgt het telefoontje, de ander niet. Wat volgt is een dag waarin de twee jongemannen elkaar leren kennen en in slechts 24 uur een intense band opbouwen.
De opzet van dit boek voelt vertrouwd voor iedereen die het eerste deel heeft gelezen. Het verhaal van Orion en Valentino echoot dat van Mateo en Rufus: een ontmoeting die leidt tot een intense connectie, een race tegen de klok, en een afscheid dat onvermijdelijk tragisch is. Wat zou jij doen als je wist dat het je laatste dag was? Het concept blijft pakkend, maar eerlijk is eerlijk: het voelt soms alsof je Op het einde gaan ze allebei dood nog een keer leest, maar dan met andere personages. Het verhaal mist daardoor een beetje de frisse magie van het eerste boek.
Toch doet Silvera ook veel dingen goed. De relatie tussen Orion en Valentino is oprecht en ontroerend, al komt het soms wat snel op gang. Dat hoort natuurlijk bij het hele “we hebben maar 24 uur”-thema, maar het haalt wel wat spanning uit hun connectie. Wat wel fijn is, is dat Silvera opnieuw diversiteit normaliseert. Een liefdesverhaal tussen twee jongens, zonder hier extra nadruk op te leggen. Meer van dit graag!
De prequel duikt ook wat dieper in hoe Death-Cast werkt, compleet met de technische haperingen bij de lancering. Niet iedereen die die dag zou sterven, kreeg bijvoorbeeld een oproep, wat zorgt voor een onverwachte extra spanning. Helaas halen sommige zijperspectieven en bijpersonages de focus weg van Orion en Valentino, waardoor het verhaal wat uitwaaiert en daardoor op sommige moment wat langdradig wordt. Extra leuk voor de fans: een cameo van Mateo en Rufus uit deel één.
Al met al is De eerste die op het einde doodgaat een prima boek dat vooral doet wat het moet doen: fans meer geven van de wereld waar ze van houden. Verwacht geen grote verrassingen of een compleet nieuw verhaal. Dit is een aanvulling, geen vervanging. Toch weet Silvera opnieuw te raken, al is het deze keer net wat minder diep. Fans van het eerste boek zullen genieten, maar een waardevolle toevoeging aan Op het einde gaan ze allebei dood is het niet perse.
1
Reageer op deze recensie
