Nee zeggen tegen dit boek, is voor de feelgood liefhebber geen optie!

Jade Vening heeft met De eeuwige neezegger opnieuw een sprankelende feelgoodroman geschreven, het tweede deel in haar serie Lessen in de liefde. Na het eerste deel, De eeuwige jaknikker, waarin we Fiona volgden, is nu Iris aan de beurt. Een hilarische en hartverwarmende serie over vier vrienden die elk op hun eigen manier iets te leren hebben over het leven en de liefde.

In De eeuwige neezegger staat Iris centraal. Ze heeft twee talenten: tekenen en nee zeggen. Sinds ze door een ongeluk een ernstige gehoorbeschadiging opliep, is haar carrière als illustrator tot stilstand gekomen. Ze gebruikt haar tweede talent – nee zeggen – dan ook iets te vaak. Maar wanneer ze de kans krijgt om het nieuwste boek van de mysterieuze kinderboekenschrijver Boris Aslan te illustreren, grijpt ze die met beide handen aan. Hun samenwerking blijkt echter geen eenvoudige klus. Boris, die worstelt met een writer’s block, is even nors als getalenteerd. Toch ontstaat er langzaam een connectie wanneer Iris een plan bedenkt om Boris uit zijn creatieve impasse te helpen. Terwijl ze samen aan het verhaal werken, bloeit er meer op dan alleen hun creativiteit.

Jade Vening is een relatief nieuwe naam in de feelgoodwereld, maar ze weet haar plek in het genre moeiteloos te claimen. Haar schrijfstijl is scherp, humoristisch en doorspekt met heerlijk droge, sarcastische grappen die de lezer regelmatig hardop laten lachen. Tegelijkertijd weet ze serieuze thema’s op een respectvolle en integere manier in haar verhaal te verweven. De slechthorendheid van Iris en haar onzekerheden worden realistisch en invoelbaar neergezet, zonder dat het verhaal te zwaar wordt. Boris, met zijn norse buitenkant en zijn worsteling met schrijven, vormt de perfecte tegenhanger en hun dynamiek spat van de pagina’s af.

Wat Vening zo goed doet, is het balanceren van humor en emotie. Ze schrijft met een vlotte pen en weet romantiek moeiteloos te combineren met een diepere laag, waardoor de personages écht tot leven komen. De chemie tussen Iris en Boris is overtuigend en heerlijk om te volgen, maar ook de onderlinge vriendschap tussen de vier hoofdpersonen blijft een sterke troef van deze serie. Al had Vening wel ietsjes meer van de vrienden mogen meegeven in dit verhaal, ze blijven op de achtergrond onverminderd aanwezig als een rots in de branding.

Zoals in De eeuwige jaknikker speelt ook hier de Nederlandse nuchterheid een grote rol, wat het boek alleen maar toegankelijker en herkenbaarder maakt. Vening weet precies wanneer ze moet uitpakken met een scherpe oneliner, een luchtige situatie of juist een ontroerend moment. Haar timing is on-point. Dit is zo’n boek waarbij je af en toe hardop lacht, om vervolgens met een brok in je keel verder te lezen. En natuurlijk ontbreekt de nodige spice niet – precies goed gedoseerd en passend binnen het verhaal, zonder dat het de overhand neemt.

Vening bewijst opnieuw dat ze een frisse, sprankelende stem in het feelgood-genre is. De eeuwige neezegger is een heerlijke feelgood met humor, romantiek en een vleugje diepgang. Voor wie genoten heeft van het eerste deel, is dit vervolg een absolute must-read. Nee zeggen tegen dit boek, is voor de feelgood liefhebber geen optie! En nu is het wachten op het volgende vriendengroep-lid dat zijn of haar les in de liefde gaat leren!