Vertederend en hartverwarmend op knusse decemberdagen

Het najaar is vaak hét seizoen van de feelgood boeken. Wanneer het winterdipje begint toe te slaan, en de feestdagen zich beginnen aan te dienen, is niets lekkerder dan je je op koude dagen onder een warm dekentje te nestelen met een goed boek en een kop dampende koffie. Met Een dag in december maakt de feelgood-lezer dit knusse gevoel helemaal compleet.

De levens van Laurie, Sarah en Jack zijn op complexe wijze met elkaar vervlochten. Laurie ziet op een dag in december, vlak voor kerst, vanuit de bus een jongen zitten bij de bushalte. Hun ogen ontmoeten elkaar en de vonk springt direct over. Het lijkt liefde op het eerste gezicht. De bus rijdt echter door, maar Laurie is vastberaden de busjongen in het drukke Londen te zullen vinden. Na een jaar lang obsessief naar hem te hebben uitgekeken, zinkt de moed haar in de schoenen. Totdat haar beste vriendin en huisgenote Sarah haar voorstelt aan haar nieuwe vriend, Jack. De jongen van de bushalte.

Silver neemt je in hapklare hoofdstukken mee in tien jaar van de levens van het trio. Geluk en verdriet wisselen elkaar af in uiteenlopende levensgebeurtenissen. De rode draad vormt de decembermaand van elk jaar, en de goede voornemens die Laurie elk jaar in januari voor zichzelf opschrijft. In al die jaren vergeet zij het gevoel van die ene dag in december dat zij Jack bij de bushalte trof nooit en te nimmer. Niet naarmate Jack en Sarah’s relatie verder opbloeit, en zelfs niet wanneer Laurie zelf ook een nieuwe liefde vindt. Dat ook Jack hier de grootste moeite mee blijkt te hebben, ontdekt de lezer in hoofdstukken die vanuit zijn perspectief worden geschreven. Ondanks hun sterke aantrekkingskracht, lijkt het lot toch anders te besluiten en drijft hun magische moment bij die bushalte door de tijd heen steeds verder van hen weg.

De korte, snelle hoofdstukken laten de lezer soms niet helemaal goed beseffen dat de tijd met jaren tegelijk verstrijkt. In beginsel valt ook te betwijfelen waarom hiervoor gekozen is. Het geeft een te vluchtige kijk op hun leven, en creëert een ietwat oppervlakkige setting waarbij de emoties van de karakters niet altijd even goed uit de verf komen. Naarmate het verhaal vordert, en er ook wat meer emotionele lading wordt gegeven aan verschillende levensgebeurtenissen, wordt op ontroerende wijze duidelijk hoe het leven in tien jaar tijd kan veranderen, zonder je eigenlijk te beseffen hoe ongemerkt snel het allemaal gaat. Het doet de lezer even stilstaan bij haar eigen leven en te waarderen wat ‘in het nu’ belangrijk voor haar is.

Ondanks het lange tijdsbestek, brengt Silver wel alle belangrijke facetten voor een knus verhaal. Op vertederende wijze weet Silver de lezer te ontroeren, te laten glimlachen, te ontspannen. Haar schrijfstijl is als een sierlijk handschrift op een hartverwarmend kerstkaartje; de lezer vliegt door het boek heen en komt niet onder dat knusse dekentje vandaan tot het boek uit is.