Lezersrecensie
Typische slowpace roman over familiebanden en tweede kansen
De Britse auteur Jojo Moyes heeft haar naam al lang gevestigd in de boekenwereld. Bekend van haar ontroerende bestseller Voor jou en de verfilming ervan, maar ook van luchtigere feelgoodverhalen zoals In haar schoenen. Met Wij samen brengt ze opnieuw een roman waarin humor en emotie hand in hand gaan, ditmaal rond het thema familie en tweede kansen.
Lila Kennedy dacht dat haar leven op de rit was: een stabiel huwelijk, twee kinderen en een carrière als schrijfster van relatiehulpboeken. Ironisch genoeg blijkt haar eigen relatie allerminst een succes, iets wat ze pas doorheeft als het te laat is. Haar ex-man krijgt een kind met een ander, haar tienerdochter heeft geen woord meer voor haar over en haar stiefvader Bill heeft zich stilletjes in haar huis gevestigd. Alsof dat nog niet genoeg is, verschijnt ook haar biologische vader Gene – een voormalige tv-ster met een voorliefde voor hardrockshirts – na jaren weer op de stoep. Naast de chaos die deze familieleden veroorzaken, worstelt Lila ook met haar eigen liefdesleven: ze bevindt zich ineens tussen twee potentiële nieuwe liefdes.
Wat volgt is een verhaal vol hartverwarmende, pijnlijke en komische momenten. Moyes weet als geen ander de complexiteit van familiebanden bloot te leggen. Ze laat zien hoe misverstanden, oude wonden en onverwerkte gevoelens generaties lang doorwerken, maar ook hoe vergeving en liefde een familie opnieuw kunnen samenbrengen. De personages zijn levensecht, met al hun gebreken en goede bedoelingen. Vooral Gene is een kleurrijk figuur, die ondanks zijn egoïstische trekjes maar moeilijk te verafschuwen is. Ook de relatie tussen Lila en haar dochter is geloofwaardig en herkenbaar voor iedere ouder die weleens moeite heeft met de nukken van een puber.
Toch komt het verhaal traag op gang. Het is een typische slowpace roman. De eerste hoofdstukken voelen enigszins stroperig aan, mede door de vele introducties van personages en situaties. Pas naarmate de relaties zich verder ontwikkelen, neemt de vaart toe en wordt de lezer echt meegezogen in de dynamiek van deze chaotische, maar liefdevolle familie. Moyes' kenmerkende schrijfstijl, met een vleug humor en een scherp oog voor menselijke relaties, maakt veel goed. Ze weet treffend de onzekerheden en verlangens van haar personages neer te zetten, zonder dat het sentimenteel of overdreven dramatisch wordt.
Hoewel dit boek niet het meest vernieuwende werk van Moyes is, biedt het precies wat je van haar mag verwachten: een warme, vermakelijke roman over familie, liefde en het vinden van een nieuw evenwicht in het leven. Met Wij samen bewijst Moyes opnieuw dat het leven, hoe chaotisch en onvoorspelbaar ook, altijd ruimte laat voor nieuwe kansen. Een roman die je aan het lachen maakt, ontroert en je eraan herinnert dat familie – in welke vorm dan ook – uiteindelijk de basis van alles is.
Lila Kennedy dacht dat haar leven op de rit was: een stabiel huwelijk, twee kinderen en een carrière als schrijfster van relatiehulpboeken. Ironisch genoeg blijkt haar eigen relatie allerminst een succes, iets wat ze pas doorheeft als het te laat is. Haar ex-man krijgt een kind met een ander, haar tienerdochter heeft geen woord meer voor haar over en haar stiefvader Bill heeft zich stilletjes in haar huis gevestigd. Alsof dat nog niet genoeg is, verschijnt ook haar biologische vader Gene – een voormalige tv-ster met een voorliefde voor hardrockshirts – na jaren weer op de stoep. Naast de chaos die deze familieleden veroorzaken, worstelt Lila ook met haar eigen liefdesleven: ze bevindt zich ineens tussen twee potentiële nieuwe liefdes.
Wat volgt is een verhaal vol hartverwarmende, pijnlijke en komische momenten. Moyes weet als geen ander de complexiteit van familiebanden bloot te leggen. Ze laat zien hoe misverstanden, oude wonden en onverwerkte gevoelens generaties lang doorwerken, maar ook hoe vergeving en liefde een familie opnieuw kunnen samenbrengen. De personages zijn levensecht, met al hun gebreken en goede bedoelingen. Vooral Gene is een kleurrijk figuur, die ondanks zijn egoïstische trekjes maar moeilijk te verafschuwen is. Ook de relatie tussen Lila en haar dochter is geloofwaardig en herkenbaar voor iedere ouder die weleens moeite heeft met de nukken van een puber.
Toch komt het verhaal traag op gang. Het is een typische slowpace roman. De eerste hoofdstukken voelen enigszins stroperig aan, mede door de vele introducties van personages en situaties. Pas naarmate de relaties zich verder ontwikkelen, neemt de vaart toe en wordt de lezer echt meegezogen in de dynamiek van deze chaotische, maar liefdevolle familie. Moyes' kenmerkende schrijfstijl, met een vleug humor en een scherp oog voor menselijke relaties, maakt veel goed. Ze weet treffend de onzekerheden en verlangens van haar personages neer te zetten, zonder dat het sentimenteel of overdreven dramatisch wordt.
Hoewel dit boek niet het meest vernieuwende werk van Moyes is, biedt het precies wat je van haar mag verwachten: een warme, vermakelijke roman over familie, liefde en het vinden van een nieuw evenwicht in het leven. Met Wij samen bewijst Moyes opnieuw dat het leven, hoe chaotisch en onvoorspelbaar ook, altijd ruimte laat voor nieuwe kansen. Een roman die je aan het lachen maakt, ontroert en je eraan herinnert dat familie – in welke vorm dan ook – uiteindelijk de basis van alles is.
1
Reageer op deze recensie