Uiteindelijk heb ik het niet gevonden!

Edgar Selge’s roman ‘Eindelijk heb ik je gevonden’ werd in NRC tezamen besproken met Bernhard Schlink zijn intrigerende en onwaarschijnlijk mooi en zorgvuldig gecomponeerde roman ‘De kleindochter’ en beide kregen van de recensent vier ballen. Terwijl ik het lezen van ‘De kleindochter’ een genot vond leek aan Selge’s zijn roman geen eind te komen. Ik worstelde met mijzelf om wel door te blijven lezen daar een enkel verhaal je er bijhaalde, iets te vertellen had zoals het hoofdstuk ‘Dvorák’ en ‘Bij Martin’. De hoofstukken met verhalen staan los van elkaar, de herinnering van een twaalf- dertienjarig staan centraal binnen een gezin die met het verleden van de eerste wereldoorlog en de tweede moet zien in het reine te komen. De nazitijd en hun enthousiasme daarvoor. De oudere broers die vol het conflict met hun vader aangaan over die tijd en de Joden, de jonge jongen die voortdurend en overal door zijn vader wordt geslagen en op zoek is naar een eigen weg en vanuit het heden soms een stukje toevoegt. Echter het ontbreekt de roman aan eenheid, elke hoofdstuk heeft zijn eigen verhaal, natuurlijk keren zijn ouders en broers regelmatig terug in de verhalen die ontdaan zijn van elke spanning, van je betrokken gaan voelen als lezer bij. Ik vond het een ongelofelijk saai en tergend voortslepend boek. Roman? Losse verhalen binnen hoofstukken gecomponeerd.