Een lange weg naar de waarheid

In de greep van een occulte stadsage laat de Britse Phoebe Locke vier tienermeisjes iets onvergeeflijks doen. Haar debuut Schaduwman gaat over een mysterieuze figuur, “de lange man”, die zich alleen manifesteert als een schaduw en angst inboezemt vanwege het gegeven dat hij dochters meeneemt naar het duistere bos. Ondanks de paranormale aspecten is het boek geen echte horror, maar meer een spannend verhaal waarin een wrange realiteit overschaduwd wordt door een onverklaarbaar en onbewezen mysterie.

Op een nacht sluipen vier tienermeisjes het bos in, op zoek naar “de lange man”. Volgens de overlevering neemt hij alleen dochters mee, maar als je hem gunstig stemt, verleent hij jou de status van bijzonder en laat je ongemoeid. Tijdens hun rituele bijeenkomst brengen de meisjes hem een offer. Tien jaar later laat een moeder haar pasgeboren dochter achter en verdwijnt. Zestien jaar later wordt diezelfde dochter verdacht van moord. Deze drie op zichzelf staande gebeurtenissen dragen één groot gemeenschappelijk geheim. Een geheimzinnig verhaal ontspint zich. Zal de eeuwige duisternis die waart rond de sage van de lange man eindelijk het licht aanschouwen?

Het boek opent met een artikel van documentairemaker Federica Sosa die, geïntrigeerd door de moord van de dochter, de waarheid wilde achterhalen. De auteur laat deze Federica zeggen dat het geen sensationeel verhaal is over een bloederige moord, maar dat het gaat over verdriet, schuldgevoel en geheimen die jaren verborgen zijn gebleven binnen twee families. Een verhaal dat haar nog steeds achtervolgt.

Occultisme vormt een belangrijke basis voor Schaduwman. Hoe angst verankerd kan raken in de overtuiging dat een kwade genius, in de vorm van een schaduw, echt bestaat. De een ziet in een schaduw de gewone contouren van bijvoorbeeld wiegende boomtakken, de ander vlucht voor het spookbeeld dat hij erin meent te herkennen. De vier tienermeisjes, hun familie en het volk geloofden heilig in de sage van de lange man. Het boezemde de meisjes angst in, maar tegelijkertijd waren ze stiknieuwsgierig en bloedserieus om bij hem in de gunst te komen. Een gegeven dat realistisch overkomt en de lezer op zijn beurt ook angst moet aanjagen. Hoe kunnen tienermeisjes zo in de ban raken van een obscure macht en zich zo verknipt gedragen? Hoewel dit het meest interessante gegeven is het uit boek, komt dit niet genoeg uit de verf. Lang laat de auteur je in het ongewisse waarover het verhaal nu eigenlijk gaat. Te weinig aanwijzingen, te weinig uitleg. Wie zich er doorheen worstelt, komt uiteindelijk uit bij een toch nog verrassende ontknoping. Hoe op het einde een en ander verklaard wordt is begrijpelijk maar niet geheel bevredigend.

Na het lezen is wel duidelijk waarom de auteur het verhaal op deze manier heeft geboetseerd. Sommige stukken hadden wat beter gekneed kunnen worden zodat de onderlinge verbanden wat eerder zichtbaar waren, ondanks de tijdsaanduiding boven de hoofdstukken. Wie alleen van horror houdt, wordt misschien teleurgesteld en wie graag een spannende thriller leest ook. Toch is het geen onleesbaar boek. De combinatie van een horrorachtige setting en een familiedrama is op zich interessant. Locke heeft een mooie, beeldende schrijfstijl met krachtige metaforen en huiveringwekkende beschrijvingen. Het boek zit vol zinnen als: “takken en stammen rekten zich uit om naar haar huid te grijpen”. Dat maakt het wel een beetje goed en voor een liefhebber van dit dubbele genre de moeite waard.