Dubbel blind

De Amsterdamse boekhandelaar Daniel wordt getroffen door een ernstige oogziekte. Hij plaatst een advertentie voor een assistente, die behalve het huishouden, hem tevens kan vergezellen op uitstapjes en reizen, voordat hij compleet zijn zicht verliest. De jonge, Kroatische Kristina reflecteert op onorthodoxe wijze en laat tijdens het sollicitatiegesprek een diepe indruk achter. De bezwaren van zijn winkelbediende Elsbeth, slaat Daniel in de wind. Hij neemt Kristina in dienst, zonder diepgaand haar antecedenten te onderzoeken.
Als ze een tijdlang haar taken, naar zijn volle tevredenheid, vervult, stelt ze Daniel voor om een cruise op de Middellandse Zee te gaan maken. In haar optiek de ideale manier van reizen. Daniel is snel overtuigd en gaat overstag. Wanneer er op de boot een aantal schokkende gebeurtenissen plaatsvinden, verandert hun vakantie in een nachtmerrie. Zijn vertrouwen in Kristina wankelt als blijkt dat een paar meevarende landgenoten hierbij betrokken zijn.
Met belangstelling begon ik aan Lokvrouw -een prachtige titel overigens- van dit Nederlandse schrijversduo dat tot voor kort jeugdromans schreef. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen toen ik de intrigerende aankondiging op hun website las: “Een indrukwekkend verhaal over liefde, wraak en verlies, en wat dat met een mens kan doen.”
Het plot van Lokvrouw, deels gebaseerd op een waar gebeurd verhaal van een Kroatische vrouw, die getraumatiseerd uit een verschrikkelijke oorlog is ontsnapt, sprak mij erg aan.
Hoe slachtoffers van oorlogsmisdaden kunnen veranderen in wraakzuchtige wezens, een veelbelovend thema.
Het verhaal van Lokvrouw wordt verteld vanuit het point of view van meerdere personen. In aanvang moest ik erg wennen aan de vrij abrupte wisselingen van perspectief. Toen op een zeker moment en op een bepaalde locatie de personages bij elkaar kwamen, ging het bekende lichtje branden. Voor mij werkte deze opbouw averechts, ik vond het zelfs storend en was blij dat de rode draad eindelijk zichtbaar werd. Even voelde ik een opkomende opwinding. Er stond iets te gebeuren…
Hoewel Kristina, in haar groeiende vertrouwensrelatie tot Daniel, tijdens hun cruisevakantie informatie over zichzelf blijft achterhouden, wordt de lezer, middels ingelaste briefwisselingen met haar zusje, op de hoogte gesteld van haar gruwelijke verleden. Langzaam wordt duidelijk wat haar motieven zijn. Daniel blijft heilig geloven in zijn nieuwe assistente, die met een ijzeren discipline en onberispelijk voorkomen, hem door zijn mistige bestaan loodst. Hardnekkig schuift hij het groeiende wantrouwen van zijn bedrijfsleidster Elsbeth terzijde. Zijn sluimerende verliefdheid op, en bewondering voor, Kristina, bieden een mogelijke verklaring voor zijn blinde vertrouwen. Een apotheose is onvermijdelijk. Niets is meer wat het lijkt. De spanning wordt opgevoerd, maar na de eerste ontlading meteen teniet gedaan doordat de navolgende gebeurtenissen er veel te dik bovenop worden gelegd.
Ware het een psychologische thriller geweest dan ontbraken de diepgang en uitwerking van plot en personages. Het taalgebruik en de dialogen zijn soms te simplistisch en op het randje van spreektaal geschreven. Wat overbleef na het lezen was een trip down memory lane.
Een aardig geschreven jeugdboek met veel “tell”en weinig “show”. Een fragment, gezien vanuit het perspectief van hoofdpersoon Daniel:
…“Jammer dat ik de gezichten van de twee vrouwen niet kan zien en niet weet hoe ze op elkaar reageren. Op een moment als dit ben ik me er meer dan pijnlijk van bewust dat mijn visuele beperkingen andere met zich meebrengen. Ik moet een sollicitante beoordelen maar ben niet in staat de informatie die haar mimiek en haar lichaamstaal geven in mijn beslissing te betrekken.”…
Ik bleek op een blind paard te hebben gewed. Bij tijd en wijle werd er gedraafd, maar op het puntje van de stoel heb ik niet gezeten.