Tot aan het einde laat Ohlsson je in het ongewisse

Kristina Ohlsson (1979) is na haar drie eerdere thrillers een andere weg ingeslagen. Voor de plot van Paradijsoffer  heeft ze gebruik gemaakt van haar kennis en werkervaring bij de Zweedse geheime dienst, het ministerie van Buitenlandse Zaken en de OSCE (Organisation for Security and Cooperation Europe). Het rechercheteam van Alex Recht en ex-rechercheur Fredrika Bergman, dat haar in eerdere boeken al terzijde stond, wordt nu ook weer opgevoerd.

Stockholm wordt na een terreuraanslag opnieuw opgeschrikt door vier bommeldingen. De anonieme beller vermeldt dat de bommen kort na elkaar zullen ontploffen. Met spoed worden een winkelcentrum, de regeringsgebouwen, het centraal station en de Koninklijke Bibliotheek ontruimd. Commissaris Alex Recht is op de zaak gezet. Samen met Eden Lundell, hoofd van de geheime dienst, en de minister van justitie wacht hij in uiterste spanning de deadline van de bommeldingen af. Fredrika Bergman, voorheen rechercheur in het team van Alex Recht, is vanwege haar nieuwe functie bij het ministerie van justitie belast met een uitwijzingszaak betreffende de van terreur verdachte Zakaria Khelifi.

Er heerst grote opluchting als de tijd verstreken is en er niets is gebeurd. Maar de volgende ochtend, kort na het opstijgen van een Boeing 747 met bestemming New York, wordt een brief gevonden waarin een terroristische organisatie dreigt met een aanslag op dit vliegtuig als haar eisen niet worden ingewilligd. Eden Lundell, de minister van justitie en Alex Recht worden wederom met spoed bijeengeroepen. De eisen van de onzichtbare kapers zijn tweeledig en gericht aan de Amerikaanse én de Zweedse regering. Een Amerikaanse gevangenis in Afghanistan moet per direct gesloten worden, en de uitwijzing van de terrorist Zakaria Khelifi moet onmiddellijk worden ingetrokken. Ogenschijnlijk hebben deze twee zaken niets met elkaar te maken en ook de Amerikaanse geheime diensten tasten volledig in het duister over de terroristen en hun motieven. 

Een race tegen de klok begint. Voordat het vliegtuig zonder brandstof komt te zitten, moeten de eisen ingewilligd zijn. Gezagvoerder Karim Sassi moet het hoofd koel houden. Op hem rust de zware taak om de Boeing 747 veilig aan de grond te zetten. Intussen probeert Alex Recht, die de hulp heeft ingeroepen van de scherpe analyticus Fredrika Bergman, een ramp te voorkomen. 

In Paradijsoffer  moet in nog geen etmaal een kaping verijdeld worden. Het leven van meer dan vierhonderd gijzelaars staat op het spel. Een bijna onmenselijke opdracht, gezien de extreme eisen van de terroristen aan de Zweedse en Amerikaanse regering. Met 'nine eleven' nog levendig in het geheugen is onderhandelen met terreurorganisaties een 'no go'. Onschuldige mensen zullen moeten worden opgeofferd om een nog grotere ramp te voorkomen.

Met dit gegeven heeft Ohlsson een thriller geschreven waarbij je op het puntje van je stoel blijft zitten. In zeer korte hoofdstukken, voorzien van een tijdsaanduiding, beschrijft de auteur de uren die wegtikken, zonder dat er een oplossing nabij is. Als lezer krijg je er zelf hartkloppingen van. Tot aan het einde laat Ohlsson je in het ongewisse. Met minimale stapjes richting de ontknoping, die vaak nergens toe leiden en niets wezenlijks bijdragen, wordt de lezer in spanning gehouden. Intussen spelen zich ook kleine drama’s af in het leven van de hoofdrolspelers, waardoor de hele situatie nog realistischer wordt.

Er is één klein minpuntje: op de boekcover staat vermeld dat dit een Fredrika Bergmanthriller is, terwijl er voor haar slechts een bescheiden rol is weggelegd. In Paradijsoffer  zijn alle medespelers even sterke persoonlijkheden, met dito menselijke zwaktes. Kristina Ohlsson heeft een dergelijke aanduiding op het boek niet meer nodig. Met deze vierde thriller heeft ze bewezen dat ze ook zonder een prominente input van haar vaste personages een bloedstollende en adembenemende thriller kan schrijven.