Zachte heelmeesters maken stinkende wonden

Isa Maron(pseudoniem) werd in 1965 geboren in Nederland. Ze deed het gymnasium en studeerde economische wetenschappen en Psychologie. Na haar studie werkte ze als marketeer bij onder andere Wolters Kluwer en Ahold. Sinds 2002 is ze actief als adviseur op het gebied van strategie en human resources. Voor haar debuutroman Passiespel heeft zij zich verdiept in de drijfveren van mensen die hun uiterste grenzen opzoeken. Maron heeft vooraf degelijk onderzoek gedaan naar de wereld van BDSM (Bondage, Dominance, Discipline, Submission, Sadism, Masochism).
Een korte bibliografie is toegevoegd.
We leren Olga kennen in haar huidige gezinssituatie. Een doorsnee familie, met twee pubers die zich als zodanig gedragen. Niets bijzonders. Gevangen in haar eentonig bestaan zoekt Olga, samen met haar man Michiel, naar nieuwe uitdagingen in hun relatie. Ze verkennen de wereld van Kinky Seks. Ze proberen alles uit, van speeltjes tot parenclubs. Al snel blijkt dat Olga hier geen bevrediging in vindt. Wanneer ze via het internet een dominante man ontmoet, wordt ze geraakt door zijn exclusieve aandacht. Voor het eerst krijgt ze het gevoel weer te leven. Ze ontdekt de wereld van de BDSM en laat zich gaandeweg leiden door de hand van haar mysterieuze meester. Michiel wordt op een zijspoor gezet. Uitgerangeerd stuit hij bij Olga op een ondoordringbare muur.
Aan het heden knoopt Maron heel subtiel Olga’s schrijnende verleden. Eigenlijk presenteert ze drie verhaallijnen, waarvan de zoektocht naar grensoverschrijdende, seksuele aberraties en het verwerken van haar jeugdtrauma, verreweg het heftigst zijn. De overgangen van heden en verleden zijn heel vloeiend geconstrueerd. Het leest als een doorlopend verhaal.
De dominantie van haar nog levende vader is de vermoedelijke link die Maron wil leggen naar Olga’s onbestemde en onbesuisde verlangen zich te onderwerpen aan de dwingende regels der kunst in de sadomasochistische scene. Enerzijds begrijp ik dat de auteur Isa Maron een mogelijke verklaring wil geven voor Olga’s hang naar onderdanigheid. Anderzijds hoeft niet iedereen die te kampen heeft gehad met dominante relaties, dezelfde kant op te gaan. Het verlangen an sich had ik iets meer uitgewerkt willen zien.
De nauwkeurige beschrijvingen van de erotische belevingen zijn van een hoogstaand literair niveau. Nergens heb ik Maron kunnen betrappen op platitudes. Ze verstaat de kunst om hangen en wurgen te beschrijven in een zeer directe maar ook respectvolle toon. Het allermooist vond ik de terugblikken in het verleden. De traumatische relatie met haar vader is zeer beeldend neergezet. Dit zou een verhaal op zich kunnen zijn.
Het nawoord is verzachtend. Dat Maron het gegeven heeft uitvergroot is evident. Geen thriller zonder spanning. En die spanning houdt ze vol tot de laatste pagina.
Vanaf het begin neemt ze je mee in een duizelingwekkende rollercoaster. Nauwelijks bekomen van de daling wordt je opgetrokken naar de top. Wanneer je denkt uit te mogen stappen, haalt ze de hendel over. Ik moest het boek af en toe wegleggen om op adem te komen.
Voor wie diepgewortelde zielenpijn door de bladzijden durft te voelen en pijn als intens genot onder ogen durft te zien, is het een aanrader. Mijn complimenten aan Maron en aan haar uitgever dat zij dit ambivalente onderwerp aangedurfd hebben!