Genoegdoening tot op het bot
Belinda Bauer groeide op in Engeland en Zuid-Afrika. Ze heeft gewerkt als journaliste en scenarioschrijfster en in 1993 won ze de BAFTA Carl Foreman Award for Screenwriting met haar eerste scenario. Daarna waagde ze de sprong en zette haar filmideeën in voor het schrijven van een thriller. Haar debuut, Rusteloos land, werd in 2010 meteen bekroond met de Gold Dagger Award. Door boekhandelsketen Waterstones werd ze verkozen tot een van de twaalf beste, nieuwe misdaadauteurs van 2010. Haar derde boek , Verdiende loon, borduurt voort op Rusteloos land (2010) en Opgesloten (2012).
Het is zomer en bloedheet als Shipcott, een kleine gemeenschap in het heuvelachtige Exmoor in Zuidwest-Engeland, opnieuw wordt opgeschrikt door een misdrijf. Een tienermeisje verdwijnt tijdens de jaarlijkse jacht uit de auto van haar vader. Het enige aanknopingspunt is een gele post-it die op het stuur is geplakt. Jonas Holly, de plaatselijke politieagent die nog in therapie is na een traumatische ervaring waarbij zijn vrouw Lucy om het leven is gekomen, ziet met lede ogen aan wat er in zijn dorp gebeurt. Rechercheur Reynolds en assistente Elizabeth Rice, twee oude bekenden van Jonas Holly, worden op de zaak gezet. Na een grootscheepse zoekactie wordt het meisje niet gevonden en deze vermissing leidt tot grote onrust onder de dorpsbewoners. Steven Lamb, een opgeschoten tienerpuber uit het dorp en ooit zelf slachtoffer van een misdrijf, heeft zijn bedenkingen over Jonas Holly als die uit zijn isolement komt en zich weer beter meldt om mee te werken aan het onderzoek. Als er nog een kind uit een auto verdwijnt en de dader eenzelfde gele post-it heeft achtergelaten, komt er een grote druk op het rechercheteam en Jonas Holly te staan. De landelijke pers posteert zich in het dorp, terwijl de politie nog steeds geen enkele aanwijzing heeft. Het enige verband tussen de verdwijningen is de gele post-it die doet vermoeden dat de ontvoerder een en dezelfde persoon moet zijn. Niemand durft meer zijn kinderen alleen te laten en het anders zo veilige Shipcott verandert in een bizarre en grimmige crimescene, waar de laatste misdaad nog niet gepleegd is...
Belinda Bauer heeft in Verdiende loon wederom het lieflijke dorp Shipcott met haar oude, getrouwe bewoners opgevoerd. Rechercheur Reynolds en zijn team en dorpsagent Jonas Holly vertegenwoordigen de sterke hand. Een feest van herkenning als je haar eerdere boek(en) al hebt gelezen. Voor een nieuwe lezer is een introductie op zijn plaats en dat doet de auteur uitermate goed. Waar nodig grijpt ze terug naar het verleden en met subtiel gedoseerde verwijzingen verschaft ze de lezer informatie over wat er zich vroeger in Shipcott heeft afgespeeld. Zonder overigens veel van de plot prijs te geven zodat je haar voorgaande boeken met een gerust hart kunt lezen. Het geschetste decor van een vredig Engels dorp dat geteisterd wordt door een opeenvolging van misdrijven, verraadt opnieuw de kunde van Bauer om een geloofwaardige werkelijkheid te creëren, bevolkt met personages die ze als een levend tableau presenteert. Over haar vorige boek is gezegd dat Shipcott met haar bewoners sterk doet denken aan de plots uit de misdaadromans van Agatha Christie. En ook nu blijft dat gevoel gedurende het lezen sterk hangen, mede doordat de auteur op een scherpe en heldere wijze het menselijk geweten, of het ontbreken ervan, blootlegt.
En niets is wat het lijkt, ook bij Bauer. De auteur bouwt de spanning heel rustig en weloverwogen op. In het begin is de psychologie en de achtergrond van de personages belangrijker dan het spanningselement. Maar wanneer duidelijk wordt hoe de crimescene in elkaar zit, laat Bauer een bom vallen. Het traditionele beeld van dit lieflijke dorpje op het platteland zal nooit meer hetzelfde zijn. Deze onverwachtse linkse die ze uitdeelt komt heel hard binnen en de naweeën duren voort tot aan de ontknoping. Wat er onder de menselijke huid schuilgaat, is soms niet meer menselijk te noemen. Verdiende loon gaat over vergelding en genoegdoening en genoegdoening zal er zijn, tot op het bot. Lees dit boek en huiver.
Reageer op deze recensie