Lezersrecensie
Prima scandi thriller
Af en toe kom je boek tegen dat veel beter is dan de flaptekst suggereert. Het omgekeerde komt meer voor. Niet onbegrijpelijk, immers het ligt voor de hand dat lichtelijk een te fraai beeld geschetst wordt van het drama dat zich weldra zal gaan afspelen in de geest van de lezer. Immers er moet ook wat verkocht worden.
' De nacht reist alleen' is de duistere titel van een heerlijk duister verhaal. De types die er in rond lopen hebben stuk voor stuk zwaktes die de moeite waard zijn om beschreven te worden. Een echte Scandi thriller. Rauwe, vochtige kou alom, barre vergezichten met ijskoude afgesleten stenen, bergen met sneeuwwitte ijskappen, kortom een landschap daarboven in Noorwegen, in Kjerringøy, waar wij ons hier maar moeilijk een voorstelling van kunnen maken bij de recente temperaturen.
Het is deel twee uit een reeks rond Jakob Werner, hoofdinspecteur in Bode, de grootste Noorse stad en noorden van de poolcirkel. Werner en zijn collega Noora Yun Sande stuiten op web van gebeurtenissen die met behulp van vele collega’s een plaats krijgen in het verhaal. De titel kan ik niet thuis brengen, het rare er is n.l. in principe geen nacht op deze hoogte nabij de Noordpool.
En natuurlijk duik 'De schreeuw' van Edvard Munch ook ergens op in het verhaal, goed vermomd weliswaar maar duidelijk thuis te brengen. Het open einde geeft een aanwijzing dat de dader op het politiebureau werkt.
Conclusie: een krachtige Noorse thriller, opmerkelijk goed en met veel plezier gelezen.
' De nacht reist alleen' is de duistere titel van een heerlijk duister verhaal. De types die er in rond lopen hebben stuk voor stuk zwaktes die de moeite waard zijn om beschreven te worden. Een echte Scandi thriller. Rauwe, vochtige kou alom, barre vergezichten met ijskoude afgesleten stenen, bergen met sneeuwwitte ijskappen, kortom een landschap daarboven in Noorwegen, in Kjerringøy, waar wij ons hier maar moeilijk een voorstelling van kunnen maken bij de recente temperaturen.
Het is deel twee uit een reeks rond Jakob Werner, hoofdinspecteur in Bode, de grootste Noorse stad en noorden van de poolcirkel. Werner en zijn collega Noora Yun Sande stuiten op web van gebeurtenissen die met behulp van vele collega’s een plaats krijgen in het verhaal. De titel kan ik niet thuis brengen, het rare er is n.l. in principe geen nacht op deze hoogte nabij de Noordpool.
En natuurlijk duik 'De schreeuw' van Edvard Munch ook ergens op in het verhaal, goed vermomd weliswaar maar duidelijk thuis te brengen. Het open einde geeft een aanwijzing dat de dader op het politiebureau werkt.
Conclusie: een krachtige Noorse thriller, opmerkelijk goed en met veel plezier gelezen.
1
Reageer op deze recensie