Lezersrecensie
Uterech heb me bij mijn kladden gegrepen en niet meer losgelaten.
Uterech heb Paul Bersee, stukkiesschrijver, verhalenverteller, columnist, sportpsycholoog, gezinsonderzoeker, pensionado, minibiebbezoeker en sinds 1986 BU-er (Bekende Utrechter); net zoals Claudia de Breij, Maarten van Rossem, Henk Westbroek, Xander van der Wulp, Joris Linssen, Herman van der Zandt, Jochem Uytdehaage, Jeroen Wielaert, Jeroen Hermkens, Ronald Giphart, ArthurJapin, Dafne Schippers en natuurlijk Tineke Schouten, die allemaal het voorrecht kregen om een kort moment te mogen figureren in een van de veertig columns in deze alweer 12e publicatie van Paul Bersee, geboren in Lisse (1957). Ik ontdekte deze onbekende schrijver (in 2004 verschenen zijn eerste korte verhalen “Wegens omstandigheden uitverkocht”) pas door zijn novelle “De minibieb van Mats Malen”(2022). Als minibibliothecaris heb ik hiervan genoten en dat deed ik des te meer door de verzamelde columns in “Otto’s Thrill”(2023). Paul Bersee schreef columns voor het LisserNieuws en voor de Utrechtse website Nieuws030. Ze zijn dus voor een deel ook nog online te vinden…
Paul Bersee is weliswaar niet geboren in Utrecht, maar het is duidelijk Zijn Stad, de verborgen Parel van Nederland volgens ChatGPT. Op verzoek van Paul Bersee heeft deze woordenmachine in dit boekwerkje een odecolumn geschreven. Ik geef de voorkeur echter aan de woorden, zinnen, verhalen over wat “Uterech heb”(2024) waarin Paul Bersee de lezer laat kennismaken met zijn stad, waarin o.a. sprokkelkunstenaar, olijke stadsgids en Uterechtenaor Bettus Kloostereend, fluistertherapeute Mascha Lenteleven en sekswerker Blonde Neel een rol spelen en vele bezienswaardigheden de revue passeren. Paul heeft eerder drie romans geschreven die zich geheel of gedeeltelijk afspelen in Utrecht: “Ten minste houdbaar tot einde”(2008), “Het wonder van Blauwkapel”(2009) en “Matchpoint Utrecht-Oost (2016). Als geboren Delftenaar (1958) tot mijn huwelijk in 1979, sindsdien wonende in Leidschendam, ken ik Utrecht slechts van een tiental bezoekjes. Door het lezen van deze columns met autobiografische voorvallen, vermengd met verbeelding en scherts, allen gelinkt aan de stad Utrecht, weet ik zeker dat er parels zijn te ontdekken in Utrecht. Dat wist ik natuurlijk wel, maar is nu bevestigd. Een paar jaar geleden was ik met 15 collega-docenten een dagje in Utrecht en kregen we een rondleiding door collega/Utrechter die ons vanaf Utrecht Centraal een paar highlights liet zien. Ik maakte, zoals altijd, foto’s met o.a. diverse close-ups en inzoomfoto’s. Mijn collega zei later dat hij dingen op mijn gedeelde foto’s had waargenomen die hij als Utrechter nog niet eerder had ontdekt. Iedereen kijkt met andere ogen. Paul Bersee geeft zijn blik op wat “Uterech heb” op ludieke wijze, dat me zeer kon bekoren. Ik heb er weer van genoten, gesmuld! Dit in 40-gangen vlot geserveerde columnmenu heb ik achter elkaar in één keer achterover geslagen, verorberd; het was zeer licht verteerbaar, vol geinige humor, levenswijsheid en deed me regelmatig glimlachen! Wat mij betreft gaf het mij een euforisch gevoel als een “Hole-in-one” (blz. 59). Ik vond het enug, ech waor!
Ik heb als minibibliothecaris met een eigen Ieniemienie Frie Bieb ’t Lien in Leidschendam sinds 21 augustus natuurlijk eerst de zeer herkenbare column “Minibieb” (9 februari 2024) gelezen, daarna “Zwerfvuilopruimvrijwilliger” (22 maart 2024). Mooi scrabblewoord! Alweer het 4e jaar bezig als afvaljutter tijdens mijn dagelijkse ommetje, dat ik combineer met minibiebbezoeken. Nog iets gemeenschappelijks, naast ons pensionadogevoel, is dat Paul en ik allebei in bezit zijn van een ‘Vogeleklokkie”, hoewel zijn klok hele andere vogelgeluiden op ieder uur laat horen… Maar ik hou van het andere geluid van Paul Bersee. Ik hoop dat hij blijft observeren en schrijven en de lezer met nog vele columns en publicaties gaat vermaken. Ik hoop dat al zijn werken wegens omstandigheden zijn/worden uitverkocht. Ik hoop er nog eens eentje te mogen ontdekken in een minibieb… Uterech heb me bij mijn kladden gegrepen en niet meer losgelaten. Hopelijk worden de meesterwerkjes van Paul Bersee vervolgd……
Paul Bersee is weliswaar niet geboren in Utrecht, maar het is duidelijk Zijn Stad, de verborgen Parel van Nederland volgens ChatGPT. Op verzoek van Paul Bersee heeft deze woordenmachine in dit boekwerkje een odecolumn geschreven. Ik geef de voorkeur echter aan de woorden, zinnen, verhalen over wat “Uterech heb”(2024) waarin Paul Bersee de lezer laat kennismaken met zijn stad, waarin o.a. sprokkelkunstenaar, olijke stadsgids en Uterechtenaor Bettus Kloostereend, fluistertherapeute Mascha Lenteleven en sekswerker Blonde Neel een rol spelen en vele bezienswaardigheden de revue passeren. Paul heeft eerder drie romans geschreven die zich geheel of gedeeltelijk afspelen in Utrecht: “Ten minste houdbaar tot einde”(2008), “Het wonder van Blauwkapel”(2009) en “Matchpoint Utrecht-Oost (2016). Als geboren Delftenaar (1958) tot mijn huwelijk in 1979, sindsdien wonende in Leidschendam, ken ik Utrecht slechts van een tiental bezoekjes. Door het lezen van deze columns met autobiografische voorvallen, vermengd met verbeelding en scherts, allen gelinkt aan de stad Utrecht, weet ik zeker dat er parels zijn te ontdekken in Utrecht. Dat wist ik natuurlijk wel, maar is nu bevestigd. Een paar jaar geleden was ik met 15 collega-docenten een dagje in Utrecht en kregen we een rondleiding door collega/Utrechter die ons vanaf Utrecht Centraal een paar highlights liet zien. Ik maakte, zoals altijd, foto’s met o.a. diverse close-ups en inzoomfoto’s. Mijn collega zei later dat hij dingen op mijn gedeelde foto’s had waargenomen die hij als Utrechter nog niet eerder had ontdekt. Iedereen kijkt met andere ogen. Paul Bersee geeft zijn blik op wat “Uterech heb” op ludieke wijze, dat me zeer kon bekoren. Ik heb er weer van genoten, gesmuld! Dit in 40-gangen vlot geserveerde columnmenu heb ik achter elkaar in één keer achterover geslagen, verorberd; het was zeer licht verteerbaar, vol geinige humor, levenswijsheid en deed me regelmatig glimlachen! Wat mij betreft gaf het mij een euforisch gevoel als een “Hole-in-one” (blz. 59). Ik vond het enug, ech waor!
Ik heb als minibibliothecaris met een eigen Ieniemienie Frie Bieb ’t Lien in Leidschendam sinds 21 augustus natuurlijk eerst de zeer herkenbare column “Minibieb” (9 februari 2024) gelezen, daarna “Zwerfvuilopruimvrijwilliger” (22 maart 2024). Mooi scrabblewoord! Alweer het 4e jaar bezig als afvaljutter tijdens mijn dagelijkse ommetje, dat ik combineer met minibiebbezoeken. Nog iets gemeenschappelijks, naast ons pensionadogevoel, is dat Paul en ik allebei in bezit zijn van een ‘Vogeleklokkie”, hoewel zijn klok hele andere vogelgeluiden op ieder uur laat horen… Maar ik hou van het andere geluid van Paul Bersee. Ik hoop dat hij blijft observeren en schrijven en de lezer met nog vele columns en publicaties gaat vermaken. Ik hoop dat al zijn werken wegens omstandigheden zijn/worden uitverkocht. Ik hoop er nog eens eentje te mogen ontdekken in een minibieb… Uterech heb me bij mijn kladden gegrepen en niet meer losgelaten. Hopelijk worden de meesterwerkjes van Paul Bersee vervolgd……
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jacques Zuiderwijk
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
