tikkeltje saai

De opkomst van Clement als profwielrenner en vervolgens zijn profcarrière leest de eerste 150 bladzijden lekker door. Op het moment dat Clement stopt is het wel klaar met lekker doorlezen.
De schrijfstijl neigt naar middelbaarschoolniveau: ‘Nikki zit al te wachten op een zonnig terras. Stef gaat naast haar zitten en geeft haar een zoen’.
Of deze: ‘de heerlijke middagzon schijnt op hun gezichten’.
Het boek kabbelt en kabbelt vervolgens door over het leven van Stef na zijn wielercarrière en dat is niet zo boeiend om ruim 200 bladzijden mee te vullen.
Was opgelucht toen ik het met stevig doorbladeren uit had.