Lezersrecensie
Voor wie ik blijf
Bedankt Anne May voor het recensie-exemplaar van ‘Voor wie ik blijf’.
Voor wie ik blijf gaat direct verder waar Voor wie ik ga eindigde. Het is dan ook zeker noodzaak om dit eerste deel te lezen, alvorens je begint aan Voor wie ik blijf.
Drie jaar later is er veel veranderd, maar één ding is hetzelfde gebleven: de aantrekkingskracht tussen Bram en Xeno.
Al snel krijgen ze weer met elkaar te maken en de gevoelens die ze ooit koesterden, zijn nog steeds aanwezig.
Toch hebben ze een heel andere dynamiek nu Bram niet meer wordt gezien als Xeno’s leraar.
Maar er blijken nog een hoop beren op te weg, die een relatie tussen hen bemoeilijkt.
Waar de diepgang in het vorige deel al opgezocht werd, worden we in Voor wie ik blijf nog veel dieper in de levens en het leed van Bram en Xeno.
Ook dit keer wordt er met veel liefde en geduld aandacht besteed aan zware onderwerpen.
Het verhaal heeft dan ook een serieuze ondertoon.
Toch leest het erg makkelijk door. Anne May heeft een heel fijne schrijfstijl die de lezer makkelijk door het verhaal heen loodst, ook bij de zware stukken.
Het tweeluik over Bram en Xeno vertelt een realistisch verhaal, met flinke drempels op de weg en vele omwegen. Maar liefde blijft het uitgangspunt en ook al lijkt een eindbestemming niet direct in zicht: de rit erheen is om van te genieten.
Voor wie ik blijf gaat direct verder waar Voor wie ik ga eindigde. Het is dan ook zeker noodzaak om dit eerste deel te lezen, alvorens je begint aan Voor wie ik blijf.
Drie jaar later is er veel veranderd, maar één ding is hetzelfde gebleven: de aantrekkingskracht tussen Bram en Xeno.
Al snel krijgen ze weer met elkaar te maken en de gevoelens die ze ooit koesterden, zijn nog steeds aanwezig.
Toch hebben ze een heel andere dynamiek nu Bram niet meer wordt gezien als Xeno’s leraar.
Maar er blijken nog een hoop beren op te weg, die een relatie tussen hen bemoeilijkt.
Waar de diepgang in het vorige deel al opgezocht werd, worden we in Voor wie ik blijf nog veel dieper in de levens en het leed van Bram en Xeno.
Ook dit keer wordt er met veel liefde en geduld aandacht besteed aan zware onderwerpen.
Het verhaal heeft dan ook een serieuze ondertoon.
Toch leest het erg makkelijk door. Anne May heeft een heel fijne schrijfstijl die de lezer makkelijk door het verhaal heen loodst, ook bij de zware stukken.
Het tweeluik over Bram en Xeno vertelt een realistisch verhaal, met flinke drempels op de weg en vele omwegen. Maar liefde blijft het uitgangspunt en ook al lijkt een eindbestemming niet direct in zicht: de rit erheen is om van te genieten.
1
Reageer op deze recensie