Tamelijk langdradig, teveel overbodige zijpaden

Het eerste boek van Peter van Rillaer, Ishtar Roodrug, is behoorlijk goed ontvangen. Over de eersteling van Christophe Vermaelen, Het hemelse rijk, een erotisch avonturenverhaal, waren de meningen wat minder positief. Beiden zijn nu een samenwerking aangegaan. De gezellen van Nez is het eerste deel van de reeks De erfgenaam van Herlewinne.

De voornaamste personen in het boek zijn Jente en Nuru. Jente heeft als jong meisje een oorlog overleefd. Net als andere overlevenden is zij als slaaf verhandeld aan de hoogste bieder, Ezzine. Hij heeft haar opgeleid tot een onoverwinnelijke vechtmachine en daarnaast deelt hij het bed met haar. De prijsgevechten die Jente moet leveren zijn vooral lucratief voor Ezzine. Maar, als hem de kans wordt geboden om een machtig en rijk man te worden, met Jente als inzet, maakt hij een keuze die hun band op het spel zet en die hen uit elkaar drijft.

Nuru is een ziener die lid is van De orde van de Berk. Hij wordt door zijn overste op pad gestuurd om de betekenis te achterhalen van een passage in een belangrijk boek. Tijdens zijn tocht stuit hij op Jente, die er slecht aan toe is. Hij neemt haar tijdelijk onder zijn hoede en weet daardoor mede te bereiken dat Jente weer op krachten komt en haar vaardigheden weer op peil weet te krijgen. Op een zeker moment krijgt Jente de mogelijkheid om van haar slavenstatus af te komen. Zij moet daarvoor een verwende prinses begeleiden naar haar reisdoel.  

De wegen van Jente en Nuru zijn na hun eerste ontmoeting aanvankelijk gescheiden. Beiden maken hevige gevechten mee, krijgen te maken met verraad, bedrog en hebben af en toe een seksueel tussendoortje. Door een gelukkig toeval kruisen hun wegen zich weer en gaan zij, met nog wat andere metgezellen, samen verder op pad.  

Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. De stijl is tamelijk eenvoudig en rechttoe rechtaan. Het verhaal is niet erg strak gecomponeerd, er zijn vele zijwegen die worden bewandeld, te vaak wordt van de hoofdweg afgedwaald, waardoor de lezer de indruk krijgt dat het meer gaat om de zijpaden dan om het hoofddoel. Zo worden in het begin de lotgevallen van twee personen beschreven op zodanig uitgebreide wijze dat je verwacht dat zij een belangrijke rol zullen spelen. Na een flink aantal pagina’s over hun wederwaardigheden spelen zij in de rest van het boek echter geen enkele rol meer.  

Het gevolg van deze vertelwijze is dat het op den duur niet altijd meevalt de aandacht erbij te houden. Dit effect wordt nog versterkt door de vele herhalingen, na meerdere gevechten is wel duidelijk dat Jente vrijwel onoverwinnelijk is. Deze gevechten lijken er soms bij de haren bijgesleept om het verhaal nog een zekere spanning en vaart te geven. Hetzelfde geldt voor de seksscènes die aan het verhaal weinig toevoegen en die het een extra lading moeten geven, maar die door de manier waarop ze worden beschreven ook nog eens nauwelijks interessant zijn. Daar komt bij dat vrijwel iedere persoon er een dubbele agenda op nahoudt. Dit trucje is af en toe leuk, maar een truc die te vaak wordt herhaald wordt te voorspelbaar.  

Het verhaal bevat een aantal heel aardige verhalen, sommige scènes zijn goed beschreven en er komen een aantal interessante personages in voor. Met een strakkere compositie en wat minder ballast zou het behoorlijk overtuigend kunnen zijn, maar het blijft nu steken in de grauwe middelmaat en verdient daardoor net drie sterren, met de hakken over de sloot.