Origineel maar onrustig mengsel van waarheid en fictie

Peter Varg is het pseudoniem van Peter Adriaens (1959). In de jaren tachtig heeft hij in Chili gewerkt ten tijde van het regime van dictator Pinochet. De ervaringen die hij daar opdeed hebben hem deels geïnspireerd bij het schrijven van De jaguarkrijger, het eerste deel van de trilogie Kukulkans Meesterplan.

Er zijn nogal wat fantasyboeken die het redden van de wereld als thema hebben. Peter Varg doet daar nog een schepje bovenop: het universum dreigt verloren te gaan in een ophanden zijnde kosmische oorlog.

Juan is een meesterkrijger die kan transformeren in een jaguar. Als hij herstellende is van een zwaar gevecht krijgt hij ingefluisterd dat zijn dochter Monica op zoek moet naar de ware om een kind bij haar te verwekken. Het te verwekken meisje zal degene zijn die is voorbestemd om het universum te redden. Bij die zoektocht ontmoet zij Peter, een Belgische sociaal werker met onvermoede capaciteiten. Zij verbinden hun lot en daarmee ook dat van het universum aan elkaar.

De voornaam en het beroep van deze hoofdpersonen zijn gelijk aan dat van de auteur en zijn vrouw. Peter Varg heeft in Chili zijn vrouw Monica leren kennen. Het gebeurt niet elke dag dat een auteur zichzelf, zijn achtergrond en andere persoonlijke elementen verwerkt in een fictief verhaal, in De jaguarkrijger is dat wel het geval.

De jaguarkrijger speelt zich af op meerdere plaatsen en in meerdere dimensies. De reis voert voor een deel door Chili, de dimensies variëren van aards tot kosmisch met verschillende tussenlagen. Door het verhaal heen zijn gebeurtenissen verwerkt die ten tijde van het schrikbewind van Pinochet gebeurd zijn, of gebeurd zouden kunnen zijn. Het schurkt ook hier dicht tegen de geschiedenis aan. Ook die link naar de werkelijkheid is tamelijk uniek in een fantasyverhaal. In die zin is De jaguarkrijger behoorlijk origineel.

Peter Varg heeft heel wat fantasie. Hoewel het elementen bevat die uit het echte leven zijn geplukt heeft hij zijn fantasie de vrije loop gelaten. Er gebeurt veel en van alles dat alleen maar in fictie mogelijk is, en veel elementen en gebeurtenissen zijn tamelijk origineel. Het tempo van De jaguarkrijger is prettig, vlot, doch niet gejaagd. Het is helaas ook wel af en toe onrustig, je hebt soms niet direct een idee van wat er gebeurt en waar een en ander zich afspeelt. Het is daardoor lastig om een rode draad in het verhaal te ontdekken en die te volgen, maar gelukkig is er aan het eind een mysterieus wezen dat veel van het voorgaande samenvat. Hoeveel daarvan waar is dan wel verzonnen zal ongetwijfeld in de volgende delen uit de doeken worden gedaan.

Het taalgebruik van Peter Varg is onberispelijk, de combinatie van werkelijkheid en fantasie is interessant, veel van zijn verzinsels zijn origineel. Dit zijn voldoende grondstoffen voor een pakkend verhaal, doch door de vele wisselingen van personen, gebeurtenissen en dimensies komt het verhaal van De jaguarkrijger minder goed uit de verf dan mogelijk zou zijn geweest.