Nog geen pensioen voor Harry Bosch

Hij zou met pensioen kunnen gaan, maar hij houdt niet van stilzitten en van het bewonderen van geraniums. Hij is Harry Bosch, de spil in de meeste boeken van Michael Connelly. In De keerzijde combineert Harry een bestaan als kersverse privédetective met een ondersteunende functie binnen het korps dat hij zo lang heeft gediend. In beide functies krijgt hij te maken met twee zaken die niets met elkaar te maken hebben en die beide hoge prioriteit hebben.

Als privédetective wordt hij uitgenodigd door meervoudig miljardair Whitney Vance, die weet dat zijn einde nadert. Dat blijkt vaker een moment te zijn om zaken uit het verleden recht te zetten. Vance heeft één grote liefde in zijn leven gehad, maar dat was maar van korte duur. De rest van zijn leven is hij ongetrouwd gebleven. Deze romance heeft wel een mogelijke erfgenaam opgeleverd. Harry krijgt de lucratieve opdracht om die persoon op te sporen, dan wel uit te sluiten dat er een erfgenaam bestaat. Pikant is het tegenstrijdige belang met het management van het bedrijf van Vance: als er geen erfgenaam bestaat dan gaan de waardevolle aandelen naar het management.

De hulp van Bosch is ook dringend gewenst bij de jacht op een serieverkrachter, de horrensnijder. Als dat uit de hand dreigt te lopen moet Harry keuzes maken: is hij loyaal aan zijn collega’s of kiest hij voor de lucratieve opdracht?

De reeks met Harry Bosch als spil, hebben allen één gemene deler: ze zijn van hoog niveau. Altijd zijn ze bovengemiddeld goed, zonder dat er sprake is van uitschieters naar boven noch naar beneden.

De verhalen kloppen tot in de puntjes, ook in De keerzijde is dat weer het geval. Ze hebben een aangenaam ritme dat altijd past bij de fase waarin het verhaal zich bevindt. De stijl is mannelijk, in de zin van stoer en onverschrokken, met geregeld (vooral verbale) wedstrijdjes ver plassen tussen Harry en seksegenoten. Vooral incapabele collega’s hebben het soms zwaar te verduren. Maar hij kan ook gevoelig zijn als de situatie daarom vraagt.

Hoewel hij eraan gewend is om in teamverband te werken, functioneert hij het beste als hij zijn eigen gang kan gaan. Dit blijkt vooral tijdens de zoektocht naar de erfgenaam, daarin is hij op zijn best. In het onderzoek naar de verkrachter speelt hij aanvankelijk een ondergeschikte rol, maar als het uit de hand dreigt te lopen is hij toch weer degene die uiteindelijk de zaak tot een goed einde moet brengen.

In beide verhaallijnen komt zijn Vietnam-verleden als tunnelrat hem goed van pas. Aardig extraatje is het optreden van de halfbroer van Harry, Mickey Haller, die vaker in de reeks opduikt en in enkele verhalen de hoofdrol voor zich heeft opgeëist.

Wat wel enige irritatie oproept is het noemen van namen van bedrijven. Met name een wereldwijd bekende koffieketen wordt hinderlijk vaak genoemd, soms meerdere keren in een hoofdstuk.

Verder is op De keerzijde niets aan te merken. Degenen die bekend zijn met de boeken van Connelly krijgen wat ze van hem kunnen verwachten, een sterke thriller met alles erop en eraan. Degenen die deze reeks nog niet kennen kunnen De keerzijde gebruiken als prettige kennismaking, het is prima los te lezen.