Terug naar jezelf in mooie symboliek

Mohammed Benzakour is een veelzijdig publicist die erg betrokken is bij het integratieproces van etnische groeperingen in Nederland. Dit onderwerp komt veelvuldig voor in zijn werk en heeft hem in 2013 de E. du Perronprijs opgeleverd voor zijn roman Yemma. Hij schrijft niet alleen over positieve zaken, maar hij is ook kritisch. Zo schreef hij op de site Nieuwwij een column met de titel ‘Berber zoekt vrouw’. Hierin noemde hij o.a. het multiculturele huwelijksdrama. Het bleek (blijkt?) dat er over en weer nogal wat ergernissen zijn; ‘de meisjes zijn ordi, eigenwijs, en te zelfstandig, de jongens players, lui en onbetrouwbaar; zo ongeveer is het beeld.’  

Moebdi, de hoofdpersoon in de roman De koning komt heeft hier geen last van. Hij, een geboren Marokkaan, wíl juist een bruid uit zijn geboortestreek. Op die manier kan hij ‘…de zoon zijn die mijn moeder en vader kunnen liefhebben. Een zoon die geslaagd is in het leven. Een zoon om trots op te zijn.’ Vandaar dat hij uit Nederland vertrekt naar Ségangan in het Rifgebied in Noord-Marokko, op zoek naar een traditioneel berbers meisje. Maar de zoektocht gaat hem moeilijk af; de traditionele berbermeisjes worden binnen gehouden en de meisjes die hij op straat ontmoet ontwijken hem. Maar hij blijft hoop houden en de straal van zijn zoektocht wordt steeds groter, maar nog steeds lukt het hem niet de ware te vinden. Ondertussen is Moebdi steeds meer alleen en vindt er zelfreflectie plaats; wat wil hij eigenlijk zelf? Is het huwelijk echt het sprookje dat hij voor ogen heeft of is het een luchtballon die nodig moet worden doorgeprikt?  

Langzamerhand komt Moebdi tot het besef dat hij zijn leven in eigen hand moet nemen. De zoektocht van Moebdi brengt geen spannende activiteiten voor de lezer; Moebdi vult zijn dagen met luieren, praten met Gadoezj en doet allerlei verschillende pogingen om een vrouw te versieren. Dit laatste lijkt maar niet te lukken en zorgt op een gegeven moment voor zulke gênante pogingen, dat ze bij de lezer ergernis opwekken. De kracht van het boek zit dan ook in de onderliggende boodschap die Benzakour de lezer wil meegeven en die hij met fraaie symboliek presenteert.  

Het begint al met de titel De koning komt. Je kunt dat terugvoeren op de hoofdpersoon die als een koning uit Europa terugkeert naar zijn oude ‘koninkrijk’. Maar in de roman zelf slaat het op het feit dat de koning van Marokko naar het rifgebied zal komen; niemand weet wanneer en waarom, maar het geeft de mensen hoop en het zorgt ervoor dat zaken die al lang zal blijven liggen worden opgepakt. Zo ook bij Moebdi die zich groen en geel ergert aan de vervuiling van het landschap met zwarte plastic tasjes. Hij beseft dat als hij het schoon wil hebben, hij zelf het initiatief moet nemen. Met andere woorden: zijn leven in eigen hand moet nemen. De zelfreflectie wordt prachtig weerspiegeld in de gesprekken die de hoofdpersoon voert met de ezel Gadoezj van de buurvrouw. Aan deze ezelin kan hij zijn verhalen kwijt over zijn mislukte avances en zij probeert hem terug te brengen naar zichzelf en helpt hem om de juiste beslissing te nemen.  

Kortom een boek dat, na het lezen van de laatste pagina, de lezer niet zomaar loslaat.