Het bijzondere van een klein leven

Hoofdpersoon Martijn Neggers woont alleen met zijn ouders in Valkenswaard. Er gebeurt niks in zijn leven: werken in de boekhandel, eten, slapen, werken enzovoort. Nee, Martijn wil het Grootsche leven en op een dag hakt hij de knoop door: hij neemt spontaan ontslag. Maar hoe nu het Grootsche leven moet worden ingevuld, daar heeft hij nog niet zo over nagedacht. Gelukkig weet zijn moeder raad. Als hij nou eens in Tilburg begon met zijn Grootsche leven. Een vriendin van haar had nog wel een woning in de verhuur waar hij zo in kon. Martijn accepteert het aanbod en vertrekt zo naar Tilburg, waar hij zijn doelen op een briefje op de koelkastdeur plakt: “Vrienden, werk, vrouwen, avonturen en Rock & Roll.”

Werk lukt als eerste. In café ‘Weemoed’ welteverstaan, waar hij op afroepbasis bardiensten mag draaien . Zo bereikt hij ook het tweede doel: vrienden, in de vorm van André en Woef, die net als Martijn zoekende zijn naar een ‘grootsche’ invulling van hun leven. En hoewel het afhangt van de perceptie van de lezer beleeft Martijn zeker ook avonturen, heeft hij zelfs intieme contacten met vrouwen, en als je het optreden in een Karaoke-bar meetelt dat door te weinig klandizie niet doorging, is er zelfs sprake van enige Rock & Roll in het leven van Martijn.

Op de achterflap wordt gesproken over een ‘semi-autobiografische zoektocht’. Daardoor is het niet toevallig dat hoofdpersoon Martijn Neggers dezelfde naam heeft als de schrijver. Tijdens de boekpresentatie gaf de schrijver ook aan ‘dat veel situaties waargebeurd zijn, of in ieder geval voor een deel.’ Zo bestaat café Weemoed ook in het echt en heeft schrijver Neggers er net als zijn hoofdpersoon verscheidende biertjes getapt. De schrijver heeft hierdoor een schemergebied willen creëren tussen werkelijkheid en fictie. Dat is hem goed gelukt want als lezer ga je je toch afvragen of hij nu een toekomstbeeld van zijn eigen leven schetst of dat hij zijn fantasie de vrije loop laat.

Stof tot nadenken geeft het boek sowieso. Hoofdpersoon Martijn heeft een klein leven, vooral wanneer hij oud is en de al weinige personen in zijn leven dood zijn. Maar hoe is het leven van de lezer zelf? Leeft de lezer, zoals hij altijd heeft gewild? Heeft hij het altijd leuk, gezellig met veel vrienden zoals de ‘facebook-wereld’ ons wil laten geloven? Of zijn we in werkelijkheid toch meer afgezonderd en met onszelf bezig dan open naar andere mensen toe, zoals de schrijver ons wil tonen met het fragment in de trein waar Martijn, de hoofdpersoon, Hetty ontmoet.

Hetty is één van de vele mensen die Martijn heeft ontmoet in zijn leven. Op oudere leeftijd, wanneer steeds meer mensen hem ontvallen, besluit hij een soort catalogus te maken van alle mensen die hij in zijn leven heeft ontmoet. De opbouw van het boek is gebaseerd op deze catalogus. In de huidige tijd, Martijn is dan 78 jaar, is hij systematisch met de catalogus bezig en proeven we zijn kleine leven in al zijn facetten. Daarnaast zijn er hoofdstukken waarin -met verwijzingen naar personen in de catalogus- een chronologisch beeld wordt geschetst van Martijns leven.

De stijl van schrijven is tragikomisch, wat door de schrijver goed in balans wordt gehouden. Halverwege krijg je soms het gevoel dat het tragische wel heel erg de overhand krijgt, maar op dat moment grijpt de schrijver met een gepaste levendigheid in waardoor de lezer niet afhaakt. Bovendien zit er in het laatste hoofdstuk een verrassende twist die het verhaal weer in een ander perspectief plaatst. Kortom een zeer aangenaam debuut.