Boekenliefde als remedie tegen eenzaamheid

Gabrielle Zevins schrijverscarrière begon al op een vroege leeftijd toen ze op veertienjarige leeftijd debuteerde als muziekrecensent voor de lokale krant. Sindsdien heeft ze zowel boeken voor volwassenen als Young Adults geschreven met een enorme diversiteit aan onderwerpen, zoals: vrouwelijke soldaten in Irak, pratende honden en tienermeisjes in het hiernamaals. In haar achtste roman brengt ze een ode aan de wereld van het boek. Ze doet dit middels een vertelling over de enigszins knorrige boekhandelaar A.J. Fikry.

Het verhaal begint wanneer Fikry in zijn boekhandel bezoek krijgt van Amelia, de nieuwe idealistische vertegenwoordiger van uitgeverij Knightley Press. Hoewel hij haar voorganger slechts drie keer per jaar ontmoette, lijkt het feit dat hij is overleden Fikry meer te raken dan hij had verwacht. Later op de avond, wanneer hij voor de zoveelste keer in gezelschap van een fles drank een gesprek voert met zijn overleden vrouw Nic, komt de waarheid naar boven: “Ik vind het niet leuk als mensen die jou gekend hebben doodgaan”.

Als klap op de vuurpijl ontdekt Fikry, wanneer hij ’s ochtends met een bonkend hoofd de woonkamer in loopt, dat zijn zeldzame dichtbundel van Edgar Allen Poe is gestolen. Furieus en overstuur, want de dichtbundel was bedoeld als pensioen, meldt hij de diefstal bij de plaatselijke politiecommissaris Lambiase. Deze stuurt de inmiddels hyperventilerende boekhandelaar door naar de dokter. Met de dokter heeft Fikry een goed gesprek en hij spreekt met hem af dat hij zijn oude hobby hardlopen weer gaat oppakken, om zo zijn ongezonde levenspatroon en somberheid te doorbreken. Op een avond ontdekt hij bij terugkomst van het rennen een mysterieus pakket in zijn boekhandel. Het is dit onverwachte cadeau dat hem het vermogen geeft het leven in een nieuw licht te zien en een andere wending te geven.

De verzamelende werken van A.J. Firky, boekhandelaar speelt zich af op het fictieve Alice Island dat is gelegen aan de oostkust van de Verenigde Staten. Centraal staat de boekhandel van Fikry waar als motto op het uithangbord staat: ‘Geen mens is een eiland; elk boek is een wereld’. Dit motto is natuurlijk bewust gekozen door de schrijfster, want het raakt de kern van het boek.

De niet diep uitgewerkte hoofdpersonen raken allemaal op één of andere manier geïsoleerd; de hoofdcommissaris Lambiase door een scheiding, Amelia door haar zoektocht naar de ware, Fikry zelf door de dood van zijn vrouw en tenslotte zijn schoonzus die in een huwelijk is beland waarop de dichtregel ‘de eenzaamheid is soms erger met zijn twee’ (Harry Klorkestein) voor honderd procent van toepassing is. Toch voel je als lezer geen medelijden of treurnis over sombere situaties van de personages; de schrijfster heeft kans gezien om met de somberheid een hoopvol gevoel mee te geven, dat je als lezer onbewust oppikt. In het vervolg van het boek laat de schrijfster de boekwinkel en de liefde voor boeken er heel soepel voor zorgen dat de personages langzamerhand met elkaar worden verweven en daardoor de kans krijgen van hun eiland af te stappen. Dit maakt De verzamelende werken van A.J. Firky, boekhandelaar een vermakelijk, grappig en soms ontroerend verhaal over verandering en het krijgen van tweede kansen.