Queeste is tevens liefdesverklaring voor geschreven woord

Robin Sloanes debuut Het geheim van Penumbra’s boekwinkel is voortgekomen uit een eerder gepubliceerd kort verhaal en het begint allemaal wanneer Clay Jannon zijn baan verliest als webdesigner. Hij is naarstig op zoek naar een nieuwe baan zodat hij zijn zelfstandigheid kan behouden. Nadat advertenties op internet geen soelaas hebben geboden, ontdekt hij een bordje aan de deur van een boekhandel waar een medewerker wordt gevraagd. Clay wordt aangenomen en treedt in dienst als nachtdienstmedewerker in Penumbra’s boekenwinkel (de winkel is namelijk 24 uur per dag geopend).

Clay heeft al snel door dat de boekwinkel twee verschillende afdelingen heeft. De ene is een min of meer normale boekwinkel met titels die ‘ook in een bibliotheek of op internet te vinden zijn’. De andere boekwinkel bestaat uit oude, unieke boeken en beslaat het grootste deel van de winkel. De boeken uit dit gedeelte kunnen echter alleen geleend worden. Dit lenen wordt gedaan door een eigenaardig klein clubje mensen, wat algauw zijn nieuwsgierigheid wekt. Clay gaat vervolgens op onderzoek uit en met behulp van zijn vrienden komt hij achter het bestaan van een geheim genootschap, “De rechte rug”. Dit genootschap blijkt al eeuwenlang bezig te zijn een code te kraken, dat moet leiden tot de ontsluiting van een eeuwenoud raadsel. Wanneer de eigenaar Penumbra ook nog verdwijnt, volgt een zoektocht die het uiterste vergt van Clay’s vindingrijkheid.

Hij wordt hierin natuurlijk bijgestaan door zijn vrienden Kat, Neel en Mat. Zij hebben overduidelijke nerd-achtige karaktereigenschappen en lijken zo uit een aflevering van The big bang theory te zijn gestapt. Hun humor en eigenaardige hobby’s bevestigen deze vergelijking. Verder worden de karakters niet echt diep uitgewerkt, net als de andere personages in dit boek. Dat is ook niet echt erg; het past bij de roman waarin de actie en de spanning van de zoektocht het belangrijkst is. De schrijfstijl van Robin Sloane sluit hier prima op aan: de zinnen zijn kort, krachtig en volop gekruid met humoristische zinsneden en verwijzingen naar beroemde boeken uit het fantasiegenre; een genre dat de schrijver blijkbaar omarmt. Dit leidt er toe dat het boek erg vlot leest, wat wordt versterkt door de relatief korte hoofdstukjes waarin het boek is opgedeeld.

Toch lijkt het dat de schrijver meer wil vertellen dan een mooi verhaal over een mysterieuze zoektocht. Op zijn website geeft hij aan zich thuis te voelen in de rol van ‘media inventor’. Naar zijn mening zijn dit personen: “…who are primarily interested in content (words, pictures, ideas) who also experiments with new formats, new tools, and new technology.” Deze verwevenheid tussen oud en nieuw zie je ook in allerlei vormen in zijn roman terugkeren. Zo is daar het gebruik van nieuwe technologie versus oude technologie, jonge mensen tegenover oude mensen, nieuwe media tegenover oude media, oude boeken en nieuwe boeken enz. In Het geheim van Penumbra’s boekwinkel laat Sloane duidelijk merken dat de één niet beter is dan de ander, maar dat samenwerken het beste uit deze twee werelden naar boven brengt.

Het resultaat is uiteindelijk een vlot geschreven roman over een mysterieuze zoektocht waarin de liefde voor het geschreven woord, in al zijn vormen, tot uitdrukking komt.