Meer dan 6,1 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een stapelboek vol plezier

Jan Stoel 22 januari 2025
Keten en lol te maken, niemand die zegt dat je iets niet mag doen: heerlijk. Gewoon lekker helemaal los gaan: yes!. Daarover gaat het aantrekkelijke prentenboek Alles is lol! van auteur Kristien Dieltiens (1954) en illustrator Isabelle Geeraerts (1979). Dieltiens is een gelauwerd auteur. Ze kreeg onder meer de Wouter Pieterseprijs in 2013.

Wat een rommel
De mama en papa van Felix gaan naar het ziekenhuis. Er is een baby op komst. Felix mag een nachtje bij Fidda, zijn buurmeisje blijven slapen. Ze liggen samen in één bed (is dat wel logisch als je gaat logeren?). Fidda fluistert dat de morgen lol gaan maken. ’s Ochtends heel vroeg gaat het spel op de wagen. De ouders van Fidda zijn nog niet wakker. Fidda en Felix lopen ze de trap af. Maar ze gaan te snel en stoten een plant om. “Dat was lol,” lacht Fidda.

En er gaat nog veel meer mis: bij het pakken van de cornflakes, bij het uitschenken van een pak melk. Als ze vanuit de tuin naar de keuken gaan lopen de kippen mee naar binnen en maken er een rotzooitje van. Het is allemaal lol hebben voor de kinderen. Er vormt zich een stapel met spullen op de vloer die steeds hoger wordt. Het wordt een rommel en Felix snapt nu wel wat lol betekent. Maar dan komen de ouders van Fidda binnen. En als de ouders van Felix even later met de pasgeboren baby binnen komen dan…

Stapelen
Het is een genot om dit prentenboek voor te lezen aan jonge kinderen. Het sluit perfect aan op hun belevingswereld. Op de linkerpagina’s zie je wat Felix en Fidda allemaal doen en op de rechterpagina zie je de stapel rommel groeien. Kinderen vinden zo’n stapelverhaal ongetwijfeld aantrekkelijk. Er komt steeds iets bij en de stapel wordt hoger en hoger. Wat zal er op de volgende pagina gebeuren? Na elke scene komt levensgroot het woord ‘lol’ terug en je weet bijna zeker dat kinderen dat ook gaan roepen. Hilariteit in de klas. Door het stapelverhaal ontstaat een mooi ritme in het verhaal en door de woorden ‘poezenbrokkentrein’ en de ‘kakjes’ van de kippen wordt het verhaal alleen maar leuker voor de kinderen. Kunnen ze zelf ook iets verzinnen voor de stapel? Hierdoor wordt de taalontwikkeling gestimuleerd.

Details
De heldere illustraties, die fris van kleur zijn, zorgen ervoor dat het boek er ook vrolijk uitziet. De details geven het verhaal meerwaarde. Een poes die met één oog open alles in de gaten houdt en vleiend kopjes staat te geven als er poezenbrokjes in beeld komen, de kippen die trots achter de twee kinderen aanlopen die ieder twee eieren in de handen hebben (die hebben de kippen dan toch maar mooi gelegd!). De ouders van Fidda hebben een Arabische achtergrond.

Je kunt dat zien aan de woorden Umi (=mama) en Ubi (=vader). In het verhaal gaan de kinderen theedrinken die uit een theekan uit glaasjes geschonken wordt. En op de binnenflap aan het eind komt de poes met één open oog weer terug. Felix slaapt tevreden in en droomt over wat hij meegemaakt heeft. Wat heeft hij een lol gehad! Trouwens, je komt in dit boek alleen maar lachende gezichten tegen.

Geschikt voor kinderen vanaf 3 jaar.

Recensie is eerder verschenen op Boekenkrant.com

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jan Stoel

Gesponsord

Het waargebeurde oorlogsverhaal van een Joodse kleermakersfamilie. Een nieuw spraakmakend boek van Frank Krake. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.