Is het oppassen geblazen met Sons of Jinx?

Na twee prachtige romans, Onomkeerbaar (2020) en De Terugvlucht (2022) heeft de uit Vlaams-Brabant afkomstige Ines Nijs (1968) voor het eerst een thriller geschreven. Born to be wild is het eerste deel van een (voorlopige) reeks van drie die zich allemaal afspelen in Werchter, vooral bekend van het gelijknamige rockfestival. Maar dit verhaal heeft niets met het festival te maken. Steppenwolf, de band die Born to be wild zong, heeft nooit op Rock Werchter opgetreden. In deze thriller gaat het, net zoals in al het werk van Nijs, om wat mensen vertellen en vooral om wat ze niet vertellen. Daarom is de vorm van een thriller wel mooi: het gaat om het ontrafelen van wat zich diep onder het oppervlak bevindt. Bovendien is het psychologische aspect in het werk van Nijs altijd van betekenis: waarom doen de mensen wat ze doen, wat zit er achter, hoe komen ze tot hun daden? De auteur is in haar volledige werk daarin consistent. De uitdieping, de inkleuring en de ontwikkeling van levensechte personages kun je wel aan haar overlaten.

Born to be wild associeer je meteen met het begin van de film Easy Rider (1969) waarin twee motorrijders, gespeeld door Peter Fonda en Dennis Hopper, met wapperende haren op zoek zijn naar de ultieme vrijheid en het avontuur. Het nummer is voor motorrijders een soort volkslied. Trouwens de leden van de band Steppenwolf hielden ook van motorrijden. En laat nu een motorclub een belangrijke rol spelen in het verhaal dat Nijs schrijft.

Dieper verhaal
De eerste scene uit het verhaal pakt je meteen bij je kladden. Een jonge vrouw krijgt een spuit met desastreuze gevolgen. Wie is die vrouw? Waarom moet ze dood? En wie is die man, Alassane, die zo vertrouwd wordt door de vrouw? Meteen is er spanning. Dan verschuift het verhaal naar Lexi Callier, 37 jaar en gescheiden, reporter bij Story’Z, afdeling streeknieuws. Ze is moeder van de blinde Laetitia, die voorzichtig gaat uitvliegen en in het internaat, ver van het dorp, gaat wonen. Samen bezoeken ze eerst de opendeurendag van zorginstelling Damiaan, waar motorclub Sons of Jinx zich van zijn goede kant wil laten zien en een donoractie opgezet heeft. Men mag meerijden op de motors van de clubleden. Een van de leden van de club, Leo, die op een trike rijdt, spreekt Laetitia aan en Lexi lijkt de stem te herkennen, maar waarvan? Zo’n tussenzinnetje zorgt voor spanning en zet je als lezer aan het denken. Laetitia rijdt met Leo mee. Lexi ziet drie leden van de club onenigheid hebben. Ze denkt aan een manier om haar suffe artikeltjes in te ruilen voor onderzoeksjournalistiek. Ze heeft er genoeg van om een vinkenzetting, een hondenwijding, een kermiskoers én een opening van een nieuwe bloemenzaak in anderhalve alinea te vatten. Ze wil een reportage over Sons of Jinx maken. En nu haar dochter in het internaat gaat heeft ze meer tijd voor dieper gravende journalistiek. Leo waarschuwt haar voor de president van de club, Martin Verhey, in het dagelijkse leven vastgoedmakelaar. Alle leden van de club hebben een ‘reguliere’ baan, maar toch voelt het voor Lexi allemaal wat vreemd. Martin wil dat ze het artikel dat ze gaat schrijven eerst aan hem voorlegt. “De dwingende toon in zijn stem bevalt haar niet.” En Leo, daar is ook iets mee volgens Lexi. Ze merkt al snel dat er een dieper verhaal achter de motorclub schuilt.

Onheilsbrenger
Ines Nijs brengt dynamiek en snelheid in het verhaal door het vanuit drie perspectieven te vertellen. Daardoor krijg je goed zicht op wie die personages zijn geworden tot wie ze zijn én wat hun ambities zijn. In feite zijn het de drie grote verhaallijnen van deze thriller. Naast die van Lexi, is dat de lijn van Leo en als derde Joene Joassin. Die laatste is een topgamer die maar niet kan verwerken dat zijn vriendin Vero overleden is, waarschijnlijk door toedoen van Sons of Jinx. Maar ook Leo heeft ‘last’ van het leven, hij ziet zijn dochter Anke die stuntvrouw is niet meer, wil koste wat kost promoveren in de motorclub. Of is het een motorbende? Jinx betekent vloek, onheilsbrenger. What’s in a name! Weer zo’n mooie hint in het verhaal. Waarom wil Leo zo graag promotie maken? Hij doet alles voor Martin. En ook Lexi heeft het nodige te verwerken gekregen in haar leven. Die problemen worden in de loop van het verhaal uitgediept. Daardoor krijg je een prachtig beeld van de personages. Nijs bouwt dat zorgvuldig op. Zo twijfel je of Laetitia het wel echt naar haar zin heeft op het internaat. Een podcast die ze maakt en die Lexi beluistert toont subtiel wat ze er echt ervaart. Mooi om dat zo in te steken.

Langpootmug
Het verhaal ontwikkelt zich tot een zinderend misdaadverhaal, vol intimidatie, met een prachtig plot. En Nijs kan schrijven. Door allerlei plotwendingen in te bouwen houdt ze de lezer bij de les. In korte hoofdstukken bouwt ze de spanning op. Ze heeft een vlotte schrijfstijl en als lezer ga je steeds sneller lezen. In een paar woorden weet ze een personage neer te zetten, zoals het prachtige snolletje Bijou, inderdaad een juweeltje voor het oog. Ze wordt omschreven als een schaars geklede langpootmug. Moest ik toch ineens denken aan de clip Gimme all you’re loving van ZZ-top. Nijs weeft in het verhaal ook wat van zichzelf. Zo werkt ze de helft van het jaar in Senegal. En Alassane die zo prominent in het begin van de thriller optreedt is Senegalees. Hij vond bij de club zijn nieuwe familie. Of toch niet? En Werchter ligt vlakbij de woonplaats van de auteur. Met de couleur locale zit het dus wel goed.

Born to be wild is een pakkende, goedgeschreven thriller en met een verrassend plot. Op naar deel twee Alors on danse, naar een liedje van Stromae.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow

Leesadvies voor jongeren
Lekker spannende roman, die allerminst oppervlakkig is, over motorclubs. Over wat zich in de boven- en de onderwereld afspeelt.