Origineel prentenboek over schoonheid, anders kijken en buiten de lijntjes kleuren

Trots geeft mijn kleinzoon van 3 ½ jaar mij op mijn verjaardag een rood vel met daarop een tekening. Overal gekleurde lijnen. Hij vertelt dat de tekening over feest vieren gaat. Maar dat hoeft hij van mij niet te vertellen. Ik voel wel dat het uit zijn hart komt en dat hij blij is met het resultaat. Net als ik. Hier moest ik aan denken toen ik 'De kleine kunstenaar' van Ed Vere las, een prentenboek dat over creativiteit gaat, over je vrij voelen en niet binnen de lijntjes kleuren. Op de cover zie je een dino die druk bezig is de stad wat fleuriger te maken. Hij kwast er stevig op los, tong uit de mond. De bewoners van het appartementencomplex zijn vrolijk en maken er foto’s van. Maar is het nou ook kunst? En wat is eigenlijk een kunstenaar? Ed Vere probeert in dit prentenboek daar inzicht in te geven. Het gaat over kijken en zien, over het anders kijken naar de wereld en dat aan de wereld te tonen. Het boek inspireert!

Buiten de lijntjes?
“De wereld is prachtig. […] Soms hebben we het te druk om dit te zien. Kunstenaars proberen het altijd te zien.” Zo begint het boek: een paar regels waarachter een wereld schuil gaat. Onze dino, de kleine kunstenaar, “ziet het leven, het plezier en al het moois. Ze ziet het en maakt er KUNST van.” Kijken is niet voldoende, het gaat om echt zien en dat op je eigen manier te verwerken. Kunstenaars willen de wereld laten zien hoe zij de wereld ervaren. En dan moet je er op uit. “Tijd om dapper te zijn.” Ook zo’n treffende zin. Een kunstenaar stelt zich kwetsbaar op, want wat vindt de wereld van wat hij/zij gemaakt heeft. Onze dino komt in een stad waar het vol en druk is. Niemand heeft tijd om eens even stil te staan. Zij gaat op gebouwen tekenen en de mensen zijn verrast, staan even stil. “Ze zien de wereld van de kunstenaar en worden er blij van.” En dan gebeurt er iets verschrikkelijks. Haar kwast schiet uit. Grote fout! Of is het juist goed om buiten de lijntjes te kleuren? Gaat het niet om het overbrengen van het gevoel dat je hebt?

Vere is er in geslaagd om met weinig woorden veel te vertellen, net zoals een kunstenaar met een schilderij of tekening dat doet. Hij toont dat kunstenaars met allerlei materialen en technieken werken en hun verbeelding gebruiken. Dat het moeite kost om kunst te maken. Dino begint klein op zijn buik liggend in het bos met een vel papier en eindigt ‘groot.’ Zelfvertrouwen is daarbij belangrijk.

Rode sjaal
Vere doet met een aantal illustraties iets bijzonders. Hij zet die met kunstenaarstape vast en laat dus zijn eigen werkproces zien. Zo zou je de tekeningen van de kinderen ook aan de muur kunnen ophangen en het er met elkaar over kunnen hebben.

De mensen in de stad, de gebouwen, de auto’s zijn allemaal een beetje kleurloos afgebeeld, behalve dat ene meisje met de rode sjaal. Zij is het die de kleine dino op het juiste spoor zet. Dat meisje duikt op allerlei plekken in het boek op. Leuk om dat de kinderen te laten ontdekken. Het boek nodigt ook uit om in je omgeving op zoek te gaan naar kunst. Als je in een stad woont kun je zomaar op de muren van gebouwen grote wandschilderingen tegenkomen. Wat vertellen die? Wat vind je ervan?

Met dit boek kun je met de kinderen heerlijk filosoferen over of zij ook ‘kinderkunstenaars’ zijn, over respect voor wat iemand gemaakt heeft, over het ‘creatieve proces’ (wat dacht je toen je dat maakte en waarom heb je dat zo gedaan?). Het gaat ook over experimenteren, fouten durven maken, anders kijken, je verbeelding gebruiken, plezier hebben in het tekenen, je durven uit te drukken. En natuurlijk is niet iedere tekening die een kind maakt kunst. Daarom luidt de boodschap van Ed Vere: “Voor alle kleine kunstenaars. Blijf schoonheid zien en ga door!” En nu maar hopen dat mijn kleinzoon dat ook doet. Ik kijk uit naar zijn volgende tekening.