Lezersrecensie
De vriendschap van twee gezworen vijanden
Ludas en Bontje is een spannend verhaal over de vos Ludas en het konijn Bontje. Vossen en konijnen zijn gezworen vijanden of kunnen ze ook vrienden zijn? Daarover hebben Jan Paul Schutten en illustrator Sanne te Loo het. De prachtige cover van het prentenboek, de diepdruk zorgt voor reliëf, zal bij de kinderen meteen een reactie oproepen. Een konijn dat op de rug van een vos zit, dat kan toch niet? De vos eet toch konijnen? En ze hebben allebei nog een brede lach om hun mond ook. Wat is hier aan de hand?
Pof! Bonk!
Ludas is al jaren het snelste dier van het bos. Maar dan slaat het ‘noodlot’ toe. Hij struikelt over Bontje het konijn: Pof! Bonk!. Hij knalt met zijn kop tegen een boom. Wanneer hij bijkomt weet hij niet meer wie en wat hij is. Hij is zijn geheugen kwijt. Ludas verontschuldigt zich en vraagt of hij iets kan doen voor Bontje. Die kan niet meer lopen en kruipt op zijn rug. Bontje maakt Ludas wijs dat hij een hert is. Ze worden vrienden. Ze ontsnappen aan de jagers, rennen naar een schuilplaats. Ludas wil graag bij Bontje blijven en Bontje zegt dat konijnen en herten vaak de beste vrienden zijn.
Langzamerhand komen de herinneringen bij Ludas terug. Daar wordt Bontje zenuwachtig van. Sanne te Loo heeft dat prachtig getekend: een verschrikt konijn dat rust tegen de rug van de vos en een sluw kijkende Ludas. De dialoog die daarbij staat maakt het verhaal extra spannend: “Zeg hert,” vroeg Bontje, “kun je mij direct waarschuwen als je je iets herinnert? Zelfs al is het maar een beetje?” “Tuurlijk,” zei Ludas. “Beloofd?” vroeg Bontje. “Beloofd. Op mijn erewoord als hert.” Een listig antwoord. Wil Bontje het overleven dan moet hij echt afscheid nemen, zij het met pijn in het hart. Jaren later komen ze elkaar weer tegen. Wat gaat er nu gebeuren?
Spanning en humor
Ludas en Bontje is spannend, want komt de ware aard van de vos naar boven? Gaat Bontje het overleven? Hoe gaat het met de vriendschap aflopen? Maar het gaat ook over het benutten van elkaars sterke punten: Ludas kan goed horen en Ludas kan scherp kijken. Jutten heeft het verhaal met veel gevoel voor humor geschreven. Zo is er een passage waarin het tweetal aan een wortel en pastinaak knabbelt. “At ik dit vroeger ook altijd? Ik herken de smaak niet,” zegt Ludas. De dialogen verlevendigen het verhaal en worden afgewisseld door de tekst van een verteller. Daardoor kunnen de kinderen bij het voorlezen zich helemaal inleven in het verhaal.
De illustraties zijn helder en mooi van sfeer. Ze nodigen kinderen uit om er van alles op te ontdekken. Op de eerste prent waarin Ludas als snelste dier wordt geïntroduceerd, zie je Bontje nog net onder de sneeuw liggen. Een eekhoorn kijkt in de boom toe en een egeltje verstopt zich achter een boom, want er is een vos op komst, nietwaar. Dan moet je uitkijken. De houding van de dieren en vooral hun oogopslag zorgt ervoor dat de kinderen ook echt meeleven met Bontje en Ludas. Ludas en Bontje is een heerlijk prentenboek.
—
Voor het eerst gepubliceerd bij Boekenkrant
Pof! Bonk!
Ludas is al jaren het snelste dier van het bos. Maar dan slaat het ‘noodlot’ toe. Hij struikelt over Bontje het konijn: Pof! Bonk!. Hij knalt met zijn kop tegen een boom. Wanneer hij bijkomt weet hij niet meer wie en wat hij is. Hij is zijn geheugen kwijt. Ludas verontschuldigt zich en vraagt of hij iets kan doen voor Bontje. Die kan niet meer lopen en kruipt op zijn rug. Bontje maakt Ludas wijs dat hij een hert is. Ze worden vrienden. Ze ontsnappen aan de jagers, rennen naar een schuilplaats. Ludas wil graag bij Bontje blijven en Bontje zegt dat konijnen en herten vaak de beste vrienden zijn.
Langzamerhand komen de herinneringen bij Ludas terug. Daar wordt Bontje zenuwachtig van. Sanne te Loo heeft dat prachtig getekend: een verschrikt konijn dat rust tegen de rug van de vos en een sluw kijkende Ludas. De dialoog die daarbij staat maakt het verhaal extra spannend: “Zeg hert,” vroeg Bontje, “kun je mij direct waarschuwen als je je iets herinnert? Zelfs al is het maar een beetje?” “Tuurlijk,” zei Ludas. “Beloofd?” vroeg Bontje. “Beloofd. Op mijn erewoord als hert.” Een listig antwoord. Wil Bontje het overleven dan moet hij echt afscheid nemen, zij het met pijn in het hart. Jaren later komen ze elkaar weer tegen. Wat gaat er nu gebeuren?
Spanning en humor
Ludas en Bontje is spannend, want komt de ware aard van de vos naar boven? Gaat Bontje het overleven? Hoe gaat het met de vriendschap aflopen? Maar het gaat ook over het benutten van elkaars sterke punten: Ludas kan goed horen en Ludas kan scherp kijken. Jutten heeft het verhaal met veel gevoel voor humor geschreven. Zo is er een passage waarin het tweetal aan een wortel en pastinaak knabbelt. “At ik dit vroeger ook altijd? Ik herken de smaak niet,” zegt Ludas. De dialogen verlevendigen het verhaal en worden afgewisseld door de tekst van een verteller. Daardoor kunnen de kinderen bij het voorlezen zich helemaal inleven in het verhaal.
De illustraties zijn helder en mooi van sfeer. Ze nodigen kinderen uit om er van alles op te ontdekken. Op de eerste prent waarin Ludas als snelste dier wordt geïntroduceerd, zie je Bontje nog net onder de sneeuw liggen. Een eekhoorn kijkt in de boom toe en een egeltje verstopt zich achter een boom, want er is een vos op komst, nietwaar. Dan moet je uitkijken. De houding van de dieren en vooral hun oogopslag zorgt ervoor dat de kinderen ook echt meeleven met Bontje en Ludas. Ludas en Bontje is een heerlijk prentenboek.
—
Voor het eerst gepubliceerd bij Boekenkrant
2
Reageer op deze recensie