Een meesterlijk verhaal in flamboyante stijl

Het Vlaamse Knokke blijkt voor Jos Pierreux een onuitputtelijke bron van inspiratie. Met de regelmaat van de klok verschijnt er een thriller met Luk Borré als dé man die iedere moord weet op te lossen. Iedere moord? In Verklooide levens loopt het net even anders.

De proloog van het eerste deel (ieder van de uit vier delen bestaande thriller begint met zo’n proloog vanuit het perspectief van een van de personages) is aangrijpend en gewelddadig. In het uiterst luxe Knokse hotel La Réserve vindt een miljonairsbeurs plaats. Daar vindt een overval plaats die een beetje weg heeft van de overal op de Tefaf-beurs in Maastricht in 2022. Daar wisten de overvallers te ontsnappen, maar nu… Het is de opmaat voor een zaak die in de badplaats veel teweeg brengt. In de wijk Duinbergen wordt in een appartement het onthoofde lichaam van de vijfendertig jaar oude Godelieve Mollet aangetroffen. Ze ligt op bed. Haar man, de even oude Elvis Balthazar, was de avond van tevoren nog bij haar, maar is nu spoorloos. Voor Borré is hij de hoofdverdachte. Navraag bij de andere bewoners van het appartementengebouw levert niets op. Godelieve is een gewaardeerd docent in Brugge en Elvis doet iets in de financiële wereld. “Zo’n man die nog nooit een overall van dichtbij heeft gezien? En als hij eelt op zijn handen heeft, is het van met zijn golfstick zwaaien?” Godelieve was stinkend rijk. De ouders van Godelieve moeten niets van Elvis, die wees is, hebben. “Geld blijkt wel vaker de brandstof van hartstocht. Comfort of romantiek. Je kunt je afvragen wat sterker is.”

Borré vindt geen enkel bewijs, maar zoekt onvermoeibaar door naar Elvis. Tunnelvisie? Maar dan duikt Elvis ineens op en wordt alles complexer. Een doorbraak in het onderzoek blijft uit en Luk, die toch al geen beste relatie met zijn leidinggevende overste Theofiel Mangels heeft, komt zwaar onder druk te staan. Daarbij heeft hij ongelofelijk veel last van de advocate van Elvis, Isabelle Pé. Die beschuldigt Luk onophoudelijk van grensoverschrijdend gedrag en incompetentie. Het leidt er zelfs toe dat Mangels de leiding van het onderzoek naar de ‘Knokse Bijlmoord’ overdraagt aan een jongere agente. Luk mag haar assisteren. Een vernedering, maar hij moet zich schikken. Met een frisse blik pakt de agente het onderzoek aan. Via allerlei verwikkelingen en plotwendingen is de ontknoping (zoals dat hoort in een degelijke thriller) onverwacht. Dan blijkt het meesterschap van Pierreux. Vakkundig heeft hij in het verhaal allerlei details, aanwijzingen verstopt die wijzen naar degene die Godelieve heeft vermoord. Ieder detail telt.

Tijdsbeeld
De compositie van het verhaal is ijzersterk. De opbouw in vier delen, voorafgegaan door een proloog, waarin zelfs eenmaal een bekentenis gedaan wordt, zorgt ervoor dat de ene verhaallijn organisch overloopt in de andere. Heel wat personages die een belangrijke rol spelen in het verhaal hebben een litteken in het leven opgelopen. Dat verklaart hun handelen. Niet voor niets luidt de titel Verklooide levens. Pierreux weeft die persoonlijke verhalen subtiel in zijn verhaal. De ‘verklooide’ levens zorgen zo voor samenhang, een rode draad in het dynamische verhaal. Ingenieus heeft Pierreux allerlei maatschappelijke thema’s een plek in het verhaal gegeven: femicide, klimaatacties, grensoverschrijdend gedrag, toxisch leiderschap, seksisme, micromachisme (“een vrouwelijke makelaar meid noemen”), wappies, fake news, de macht van social media, de spionagedreiging van de Chinese smartphone. Maar hij geeft ook kritiek op het pedante van de advocatuur, het zelfgenoegzame van Knokke ten opzichte van bijvoorbeeld Blankenberge, de trage ambtenarij criminaliteit en politiek (“criminelen zijn kwalijker voor de samenleving dan politici, maar de concurrentie is hevig). “Belgen hebben issues met de overheid, geen band.” Daardoor heeft de thriller een prachtig tijdsbeeld.

Plastisch taalgebruik
De observaties die de auteur in taal omzet doen je steevast glimlachten: “Onder het motto we gaan de natuur toch niet haar eigen hang laten gaan zijn groenarbeiders bezig het onkruid te wieden in perken en plantsoenen. De personages zijn mensen van vlees en bloed en hebben zo hun eigenaardigheden. Een brigadier houdt van een neut en drinkt rosé uit een pak. En Luk kijkt uit naar de bahandelingsdag van zijn echtgenote Rena. “Kapper, pedicure, harsen… Dan staat ze ’s avonds voor Luc klaar in een outfit die zijn bloeddruk meer opstuwt dan een blister blauwe pilletjes: hoge rijglaarzen, strak jurkje, witte string.” Juist die menselijke aspecten geven charme aan het verhaal. Pierreux kent Knokke op zijn duimpje en met het boek in de hand kun je als het ware een rondgang door Knokke maken en bijvoorbeeld de beste bokkenpootjes van de stad kopen bij Aut Petit Pain d’Or.

In het meeslepende verhaal houdt Pierreux de spanning goed vast. De puntige dialogen en flamboyante taalgebruik zorgen ervoor dat je smult van dit verhaal. Kan ik de volgende Pierreux al reserveren?

—

Recensie is eerder gepubliceerd op Bazarow

Leesadvies voor jongeren
Een thriller in een vlotte schrijfstijl waarin allerlei actuele maatschappelijke zaken aan de orde komen. En als je Knokke een beetje kent is dit een verhaal dat je moet lezen. De personages zijn mensen van vlees en bloed, gewone mensen.