Uitmuntend debuut met minpuntjes

Montreal, Canada. Forensisch patholoog Temperance (Tempe) Brennan’s weekendplannen vallen in het water wanneer ze wordt opgeroepen nadat bouwvakkers menselijke resten hebben blootgelegd. De gruwelijke verminkingen die de vrouw heeft ondergaan doen bij Brennan een belletje rinkelen. Ze legt een link met eerdere soortgelijke moorden, maar haar serial-killer-theorie wordt met weinig enthousiasme onthaald door de rechercheurs. De koppige Brennan is echter niet van haar idee af te brengen en gaat zelf op onderzoek uit. De reactie van de moordenaar blijft niet uit: Brennan en haar naaste omgeving komen onder vuur te liggen...
Bot voor bot, eerder uitgegeven onder de oorspronkelijke titel Déjà dead, is een verbluffend debuut. De 509 pagina’s vliegen voorbij. De dynamiek die Reichs bereikt wordt voor een niet onbelangrijk deel veroorzaakt door het ik-standpunt waarin het hele verhaal verteld wordt. Vanaf de eerste bladzijde kijk je door de ogen en denk je met het brein van Tempe Brennan. Deze techniek werkt in dit geval bijzonder doeltreffend! Het vrijgezellenleven van de gescheiden levende Tempe Brennan voelt bijzonder authentiek aan.
De technische beschrijvingen van het pathologische onderzoek zijn meer dan nauwkeurig, hier en daar zelfs een beetje té. Een thuiswedstrijd voor pathologe Reichs, beter kan niet.
Origineel is de setting in het tweetalige Frans-Engelse Canada. De voortdurende vertalingen (meteen na zowat elke Franse quote), werken na een tijdje wel wat op de zenuwen. Meestal betreft het echter basis-Frans en als zodanig voelt het aan als een onderschatting van de lezer, die de Franse taalblunder “Je vais vous rappelez le plutôt possible” (p.422) dus hopelijk ook niet onderschept!
Schrijftechnisch scoort het boek bijzonder hoog, vooral opvallend daar dit Reichs’ thrillerdebuut is. Misschien dat hierdoor de mindere punten van het boek wat op de achtergrond gedrongen worden: hoe mooi de plot zich aanvankelijk ook ontwikkelt, de overdaad aan clichés en platgetreden thrillertechnieken is soms storend en op cruciale momenten moet Reichs beroep doen op erg twijfelachtige oplossingen om het verhaal draaiende te houden: al te snel wordt er van uit gegaan dat de juiste verdachte is opgepakt en worden de beschermingsmaatregelen voor Brennan stopgezet hoewel er toch aanleiding kan zijn voor gerechtvaardigde twijfel (de chirurgische handschoenen...), al te vaak blijkt rechercheur Ryan onbereikbaar te zijn (zijn er soms geen mobieltjes in Canada?) zodat Brennan haast wel genoodzaakt is om er zelf op uit te trekken. De vondst van de foto van Tempe en dochter Katy op een lichaam schijnt niet verontrustend genoeg om het wel en wee van Katy na te gaan. Toch wel onbegrijpelijk...
Iets overdreven is toch ook hoe pathologe Brennan de beste rechercheur blijkt te zijn in het volledige corps van Montreal: de echte rechercheurs hangen volledig af van amateur-speurder Brennan...
Die negatieve puntjes zetten toch een beetje een domper op het ontegensprekelijke leesplezier dat Bot voor bot te bieden heeft. 3,5 sterren, met een halfje extra omdat dit een debuut is!