Teleurstellende eerste vertaling
Einar vermoedt dat deze drie gebeurtenissen niet los staan van elkaar...
De tijd van de heks komt erg, erg traag op gang. Pas wanneer Skarphédinns verminkte lijk wordt gevonden, slaagt Árni Thórarinsson erin de broodnodige vaart in het verhaal te brengen. Maar ondertussen heb je dan al wel bladzijde 100 omgeslagen.
De tijd van de heks is het vierde boek met journalist Einar in de hoofdrol, maar pas het eerste dat in het Nederlands wordt vertaald. Voor Árni Thórarinsson zijn de personages dus al een tijdje oude bekenden, voor de Nederlandstalige lezer zijn het echter debutanten. Árni Thórarinsson veronderstelt blijkbaar dat Einar en co ondertussen voldoende bekend zijn en bij gebrek aan achtergrondinformatie (Einars relatie met zijn dochter Gunnsa en zijn slechte verhouding met Asbjörn, Einars voormalige alcoholverslaving) blijf je toch wel in spanning zitten. In tegenstelling tot Ian Rankin met zijn lange Rebus-reeks slaagt Árni Thórarinsson er na slechts vier romans niet in om bij de nieuwe lezer enige sympathie op te wekken voor de verschillende personages en voor Einar in het bijzonder.
Maar het gebrek aan achtergrond is niet het enige probleem. Gedurende het hele verhaal overstijgt geen enkele speler het acteerniveau dat je kan verwachten in de eerste de beste soap. Op geen enkel moment heb je het idee met echte mensen te maken te hebben: handelingen, drijfveren en dialogen voelen nooit natuurlijk aan. Noem het maar literaire irrealiteit.
Hoewel je na vier Einars toch zou mogen verwachten dat Árni Thórarinsson zijn stijl heeft gevonden, balanceert hij voortdurend ongemakkelijk kunstmatig tussen enerzijds lichtvoetigheid in de vorm van een tot vervelens toe herhaalde Disney-achtige sidekick parkiet Snælda, de steeds weerkerende maffia van The Guiding Light-benaming voor een stel bewoners van een ouderlingentehuis en anderzijds een overdreven zwaarmoedige behandeling van problemen als immigratie of drugs.
Ondanks de erg verzorgde uitgave door uitgeverij De Geus stelt Thórarinsson teleur. Bij tijd en wijlen te hoogdravend en op andere momenten bijna camp...
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jan Van Der Voort
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
