Hebban recensie
Melancho-thriller
Adam Chase wordt vrijgesproken voor de moord op Gary Wilson. De druk van de publieke opinie en de getuigenis ten laste van zijn stiefmoeder doen hem evenwel besluiten tot vrijwillige ballingschap in New-York. Hij keert familie en vrienden de rug toe. Wanneer zijn vriend Danny Faith hem echter na vijf jaar opbelt en om hulp vraagt besluit Adam dat het tijd is de duivels uit het verleden onder ogen te komen.
Bij zijn terugkeer in zijn thuisstad Salisbury blijkt de sfeer er erg gespannen: de eventuele bouw van een kerncentrale zou de werkgelegenheid in de streek ten goede komen, maar daarvoor moet Adams vader zijn landgoed verkopen, maar die weigert...
Danny Faith blijkt onvindbaar, Adam wordt bij aankomst haast onmiddellijk in elkaar geslagen door Dannys vader en wanneer Grace, de kleindochter van Dolf Sheperd, vriend des huizes van de Chases gemolesteerd wordt, belandt Adam opnieuw achter de tralies.
Van de eerste zin tot het allerlaatste woord, druipt de melancholie in dikke tranen van het boek af. Gevaarlijke onderstroom is dan ook geen boek voor de liefhebber van de recht toe recht aan politie-/actiethriller à la Lee Child. De focus ligt in de allereerste plaats op menselijke relaties: Adams vader die destijds koos voor zijn nieuwe vrouw in plaats van in de onschuld van zijn zoon te geloven, Adams oude liefde Robin die als rechercheur gewrongen zit tussen haar gevoelens voor Adam en haar beroep, de sheriff en de aanklager die Adam ondanks zijn vrijspraak nog steeds zien als schuldige...
De complexe samenhang van de gebeurtenissen in heden en verleden die John Hart op een erg geloofwaardige en uiterst genuanceerde manier beschrijft zorgen er voor dat geen enkele van de personages duidelijk ooit als echt slecht of echt goed gezien kan worden. De uiteindelijke afloop geeft dan ook niet het kenmerkende gevoel van opluchting. Je legt je er bij neer als ware het onafwendbaar en je kan niets anders dan begrip en spijt voelen voor het lot van de schuldige en zijn slachtoffers.
De handelingen van de personages zijn nooit een louter gevolg van hun verdorvenheid of menslievendheid, eerder het logische/begrijpelijke gevolg van hoe zij de gebeurtenissen vanuit hun standpunt ervaren en hoe zij de dilemmas die zich opdringen trachten op te lossen. John Harts zin voor nuance is werkelijk een verademing! Des te opmerkelijker daar John Hart toch Amerikaan is...
Hoewel Gevaarlijke onderstroom duidelijk geen actiethriller is, slaagt John Hart er toch op meesterlijke wijze in de vaart van het verhaal in stand te houden. Het verhaal wordt verteld met Adam als ik-figuur. Stap voor stap en met elke nieuwe gebeurtenis of ontdekking verandert Adams kijk op de zaak en verandert ook de rol van de hoofdspelers. Een literair schaakspel.
De bedrieglijke laid-back sfeer die door het hele boek waart, riep bij mij alvast steeds beelden op uit de uitmuntende Johnny Cash bio-pic Walk the line, niet geheel ten onrechte daar Gevaarlijke onderstroom zich in hetzelfde stukje Amerika afspeelt, North Carolina, de geboortestreek van auteur John Hart.
Op de cover prijkt een citaat van Publishers Weekly: Dit boek beantwoordt voor eens en altijd de vraag of thrillers ook literatuur kunnen zijn. Ik beaam dit statement voor de volle honderd procent. Jammer dat de eerder vaak opduikende typos deze uitgave een beetje ontsieren.
Dit boek belandt zeker in mijn top vijf voor 2008. John Hart heeft mijn hart en geest gestolen!
Bij zijn terugkeer in zijn thuisstad Salisbury blijkt de sfeer er erg gespannen: de eventuele bouw van een kerncentrale zou de werkgelegenheid in de streek ten goede komen, maar daarvoor moet Adams vader zijn landgoed verkopen, maar die weigert...
Danny Faith blijkt onvindbaar, Adam wordt bij aankomst haast onmiddellijk in elkaar geslagen door Dannys vader en wanneer Grace, de kleindochter van Dolf Sheperd, vriend des huizes van de Chases gemolesteerd wordt, belandt Adam opnieuw achter de tralies.
Van de eerste zin tot het allerlaatste woord, druipt de melancholie in dikke tranen van het boek af. Gevaarlijke onderstroom is dan ook geen boek voor de liefhebber van de recht toe recht aan politie-/actiethriller à la Lee Child. De focus ligt in de allereerste plaats op menselijke relaties: Adams vader die destijds koos voor zijn nieuwe vrouw in plaats van in de onschuld van zijn zoon te geloven, Adams oude liefde Robin die als rechercheur gewrongen zit tussen haar gevoelens voor Adam en haar beroep, de sheriff en de aanklager die Adam ondanks zijn vrijspraak nog steeds zien als schuldige...
De complexe samenhang van de gebeurtenissen in heden en verleden die John Hart op een erg geloofwaardige en uiterst genuanceerde manier beschrijft zorgen er voor dat geen enkele van de personages duidelijk ooit als echt slecht of echt goed gezien kan worden. De uiteindelijke afloop geeft dan ook niet het kenmerkende gevoel van opluchting. Je legt je er bij neer als ware het onafwendbaar en je kan niets anders dan begrip en spijt voelen voor het lot van de schuldige en zijn slachtoffers.
De handelingen van de personages zijn nooit een louter gevolg van hun verdorvenheid of menslievendheid, eerder het logische/begrijpelijke gevolg van hoe zij de gebeurtenissen vanuit hun standpunt ervaren en hoe zij de dilemmas die zich opdringen trachten op te lossen. John Harts zin voor nuance is werkelijk een verademing! Des te opmerkelijker daar John Hart toch Amerikaan is...
Hoewel Gevaarlijke onderstroom duidelijk geen actiethriller is, slaagt John Hart er toch op meesterlijke wijze in de vaart van het verhaal in stand te houden. Het verhaal wordt verteld met Adam als ik-figuur. Stap voor stap en met elke nieuwe gebeurtenis of ontdekking verandert Adams kijk op de zaak en verandert ook de rol van de hoofdspelers. Een literair schaakspel.
De bedrieglijke laid-back sfeer die door het hele boek waart, riep bij mij alvast steeds beelden op uit de uitmuntende Johnny Cash bio-pic Walk the line, niet geheel ten onrechte daar Gevaarlijke onderstroom zich in hetzelfde stukje Amerika afspeelt, North Carolina, de geboortestreek van auteur John Hart.
Op de cover prijkt een citaat van Publishers Weekly: Dit boek beantwoordt voor eens en altijd de vraag of thrillers ook literatuur kunnen zijn. Ik beaam dit statement voor de volle honderd procent. Jammer dat de eerder vaak opduikende typos deze uitgave een beetje ontsieren.
Dit boek belandt zeker in mijn top vijf voor 2008. John Hart heeft mijn hart en geest gestolen!
1
Reageer op deze recensie