Fargo revisited
De kille oogst, een thriller van netto 182 blz., wordt op de achterflap aangekondigd als vlijmscherp, voor de liefhebbers van Pulp Fiction en Fargo. Zelfs the Guardian prijst het boek aan als the real thing, een toekomstige klassieker. Boude beweringen, maar wat is er van waar?
De vergelijking met Fargo, de klassieker uit 1996 van de gebroeders Coen, gaat zeker voor een deel op. En niet alleen wegens de winterse omstandigheden waarin het verhaal zich afspeelt. Ook De kille oogst loopt slecht af voor de eerder onhandige criminelen. Waar Fargos plot echter gedreven wordt door een reeks absurde maar toch realistische toevalligheden maakt Scott Phillips al te veel gebruik van onlogische en vergezochte wendingen om zijn doel te bereiken (door bijvoorbeeld Arglist terug te doen keren om een oud koppel te helpen).
De vergelijking met Pulp Fiction, Quentin Tarantinos klassieker uit 1994, ligt al wat moeilijker. De dialogen zijn niet spits genoeg en Scott Phillips heeft geen originele manier weten te bedenken om het tenslotte al oeverloos herkauwde gegeven (advocaat bedriegt maffieuze werkgever en slaat op de vlucht) nieuw leven in te blazen.
Scott Phillips start het verhaal zonder enige inleiding of situatieschets. Slechts mondjesmaat levert hij de nodige informatie om als lezer zicht te krijgen op wat er in feite aan de gang is. Naargelang Charlie Arglist meerdere bars bezoekt en mensen spreekt, krijgt het verhaal vorm. Het reeds vermelde gebrek aan gevatte, scherpe dialogen (het beperkt zich vaak tot wat typisch dronkemansgelul en geklaag van de stripteaseuses en de baruitbaters) maakt echter dat het te lang duurt voor De kille oogst weet te boeien. De tijd die de schrijver de lezer in het ongewisse laat wordt niet elegant opgevuld. Zelfs van Charlie Arglists onverwachte bezoek aan zijn ex-schoonfamilie weet Phillips geen onvergetelijke scène te maken, terwijl hier de vonken hadden kunnen afspatten!
De kille oogst kan je best zien als een stijloefening en waarschijnlijk is het zelfs een eerbetoon aan de scenaristen Joel en Ethan Coen en Quentin Tarantino. Scott Phillips poging mist echter de scherpte, de humor en het absurde van zijn voorbeelden en heeft in de plaats niet veel vernieuwing te bieden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jan Van Der Voort
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
