Prachtige, meeslepende ode aan boeken lezen

De Troostbibliotheek is de (voortreffelijke) debuutroman van de Brits-Indiase schrijfster Sara Nisha Adams.

Hoofdpersonen in het boek zijn Mukesh en Aleisha. Mukesh is een gepensioneerde man wiens vrouw 2 jaar geleden is overleden. Sindsdien voelt hij zich eenzaam, en mist hij echt contact met zijn 3 dochters, zijn kleinkinderen en eigenlijk alles en iedereen om hem heen. Aleisha is een 17-jarige, op zichzelf gerichte scholiere, die net de middelbare school heeft afgerond en de tijd tot haar vervolgstudie begint, vult met een baantje in de plaatselijke bibliotheek. Bij het opruimen van de spullen van zijn vrouw vindt Mukesh een vergeten bibliotheekboek. Als hij dit terug brengt, vraagt hij in de bibliotheek aan Aleisha of zij leestips heeft, net op het moment dat zij een geheimzinnige leeslijst in een ander boek heeft gevonden. Als zij besluit de boeken op de lijst aan Mukesh te adviseren, is dat het begin van een bijzondere vriendschap.

Dit verhaal is een ware ode aan het boeken lezen. Mukesh en Aleisha hebben beide aanvankelijk helemaal niets met boeken (in tegenstelling tot de vrouw van Mukesh en de moeder van Aleisha), maar doordat ze elkaar aansporen te gaan lezen, is dat voor beiden een verrijking van hun leven. Het is ontroerend om te lezen hoe beiden opgaan in de verhalen die ze lezen, hoe hun vriendschap zich ontwikkelt door het praten over de verhalen, en hoe hun eenzaamheid hierdoor naar de achtergrond verdwijnt. Net zoals Mukesh en Aleisha meegezogen worden in de boeken die ze lezen, wordt je als lezer in dit verhaal meegezogen. Mooi is ook om te lezen hoe Aleisha en Mukesh de thema’s van de boeken die ze lezen, vertalen naar hun eigen leven. Het zijn ook niet de minste titels die op het lijstje staan: Pride and Prejudice, The Kite Runner, Life of Pi, To kill a Mockingbird en andere grote werken uit de wereldliteratuur. Het is een prachtig moment als Mukesh tegen Aleisha zegt (die zich schuldig voelt omdat ze meer aandacht voor de boeken dan voor haar broer heeft) “Probeer alsjeblieft te onthouden dat boeken niet altijd een ontsnapping zijn. Soms leren boeken ons iets. Ze laten ons de wereld zien, verstoppen die niet.” Een andere prachtige quote komt van Prisha, de 10-jarige kleindochter van Mukesh. Als Mukesh haar vraagt waarom zij een boek opnieuw leest, zegt Priya: “Om opnieuw te beleven wat je er zo mooi aan vond en om dingen te ontdekken die je eerder had gemist. Boeken veranderen altijd, want degene die ze leest verandert ook.”

Het boek heeft een mooie opbouw. Elk afzonderlijk hoofdstuk is geschreven vanuit Mukesh of Aleisha, daarnaast zijn er af en toe hoofdstukken van andere personen die ook toevallig dezelfde leeslijst in handen krijgen, precies op een moment dat ze dit nodig hebben. Uiteindelijk blijkt dat al deze personen ergens met elkaar in verband staan. Steeds is een aantal hoofdstukken geclusterd rondom een van de boeken, en lees je hoe het thema van het betreffende boek terugkomt in de levens van de hoofdpersonen. Als lezer vraag je natuurlijk vanaf het begin af wie dat lijstje heeft gemaakt. Dat antwoord komt, helemaal aan het einde.

Het verhaal speelt zich af in de Indiase gemeenschap in Wembley (Noord-Londen). Het geeft daarmee tevens een mooi inkijkje in de Indiase cultuur en taal. Jammer is dat de schrijfster niet in een bijlage een aantal termen en gewoontes heeft verklaard, zoals de achtervoegsels die mensen aan een voornaam plakken om de relatie tussen hen te benadrukken (vriend, zus, tante).

Kortom, een prachtig, meeslepend en ontroerend verhaal, dat veelbelovend is voor volgende boeken van Sara Adams.