Lezersrecensie
Mooie collectie korte verhalen
Duistere krachten is na De Satanskinderen de tweede verzamelbundel van korte verhalen van Stephen King. King staat natuurlijk vooral bekend om zijn ‘grotere’ werken als Het, De donkere Toren, Bezeten Stad, De Groene Mijl en De Shining, maar keer op keer laat hij zien ook in korte verhalen een grootmeester te zijn. King weet als geen ander realistische settings en personen neer te zetten, dorpjes en stadjes waar je zomaar zelf zou kunnen wonen en mensen die je buren zouden kunnen zijn. Dat is al moeilijk genoeg in een volwaardige roman, waar je de tijd hebt om dat te doen, maar is in een kort verhaal een stuk moeilijker. Je moet dan als schrijver binnen een of twee pagina’s een goede setting weten neer te zetten. In dit boek laat King zien die kunst perfect te beheersen.
De verhalen in dit boek zijn over een periode van een jaar of 15 geschreven en zijn onvermijdelijk van wisselende kwaliteit. Stuk voor stuk hebben ze wel iets engs in zich, iets wat je een creepy gevoel geeft. Soms heeft dat te maken met monsters of bovennatuurlijke machten, soms is het ook meer psychologische horror. Maar allemaal hebben ze zo’n einde dat je niet aan ziet komen, de ‘evil twist’ waar King om bekend staat.
Het zou te ver voeren hier om alle 22 verhalen te bespreken. Daarom een paar highlights. Het eerste verhaal, De Mist, is meteen ook het langste en beste. Een dorpje aan een meer wordt overvallen door een hardnekkige mist, waarin zich mysterieuze wezens verschuilen. Succesvol verfilmd, zij het met een ander einde dan het boek.
Het Rak is wat meer psychologisch van aard. De oude mevrouw Stella Flanders heeft heel haar leven op Goat Island doorgebracht, nooit is ze er af geweest. Als dan een keer het rak (het water tussen het eiland en de vasteland ) bevriest, besluit ze te proberen de oversteek te wagen, daarbij geleid door de geest van haar overleden man.
Paranoïde en Voor Owen zijn de enige twee pogingen tot gedichten die ik van King gezien heb, en die in elk geval mij aangeven dat het maar goed is dat hij dat spoor niet verder gevolgd is. Dat geldt ook voor het verhaal Er zit daar een tijger, met 5 bladzijden het kortste verhaal in het boek. Zo simpel, dat het geschreven had kunnen zijn door de basisschoolkinderen waar het over gaat.
Intrigerend is het titelverhaal Duistere Krachten, ook gepubliceerd onder de titel Typewriter of the Gods. Een man krijgt van zijn overleden neefje een zelfgebouwde tekstverwerker. Deze blijkt de kracht hebben om alles wat je typt werkelijkheid te laten worden …
Een laatste stukje nog over The Jaunt. King schrijft niet vaak pure sciencefiction, maar dit is daar dan toch een voorbeeld van. Het verhaal speelt zich rond het jaar 2300, als teleportatie van mensen werkelijkheid is geworden. Een gezin maakt zich gereed voor een reis naar Mars. Terwijl ze wachten, vertelt de vader zijn zoon hoe De Jaunt ontstaan is, en welke risico’s eraan verbonden zijn…
Duistere krachten geeft een goed beeld van de kwaliteiten waar King om bekend staat, en bevat voor elk wat wils. Geen hoogstandjes, maar beslist het lezen waard.
De verhalen in dit boek zijn over een periode van een jaar of 15 geschreven en zijn onvermijdelijk van wisselende kwaliteit. Stuk voor stuk hebben ze wel iets engs in zich, iets wat je een creepy gevoel geeft. Soms heeft dat te maken met monsters of bovennatuurlijke machten, soms is het ook meer psychologische horror. Maar allemaal hebben ze zo’n einde dat je niet aan ziet komen, de ‘evil twist’ waar King om bekend staat.
Het zou te ver voeren hier om alle 22 verhalen te bespreken. Daarom een paar highlights. Het eerste verhaal, De Mist, is meteen ook het langste en beste. Een dorpje aan een meer wordt overvallen door een hardnekkige mist, waarin zich mysterieuze wezens verschuilen. Succesvol verfilmd, zij het met een ander einde dan het boek.
Het Rak is wat meer psychologisch van aard. De oude mevrouw Stella Flanders heeft heel haar leven op Goat Island doorgebracht, nooit is ze er af geweest. Als dan een keer het rak (het water tussen het eiland en de vasteland ) bevriest, besluit ze te proberen de oversteek te wagen, daarbij geleid door de geest van haar overleden man.
Paranoïde en Voor Owen zijn de enige twee pogingen tot gedichten die ik van King gezien heb, en die in elk geval mij aangeven dat het maar goed is dat hij dat spoor niet verder gevolgd is. Dat geldt ook voor het verhaal Er zit daar een tijger, met 5 bladzijden het kortste verhaal in het boek. Zo simpel, dat het geschreven had kunnen zijn door de basisschoolkinderen waar het over gaat.
Intrigerend is het titelverhaal Duistere Krachten, ook gepubliceerd onder de titel Typewriter of the Gods. Een man krijgt van zijn overleden neefje een zelfgebouwde tekstverwerker. Deze blijkt de kracht hebben om alles wat je typt werkelijkheid te laten worden …
Een laatste stukje nog over The Jaunt. King schrijft niet vaak pure sciencefiction, maar dit is daar dan toch een voorbeeld van. Het verhaal speelt zich rond het jaar 2300, als teleportatie van mensen werkelijkheid is geworden. Een gezin maakt zich gereed voor een reis naar Mars. Terwijl ze wachten, vertelt de vader zijn zoon hoe De Jaunt ontstaan is, en welke risico’s eraan verbonden zijn…
Duistere krachten geeft een goed beeld van de kwaliteiten waar King om bekend staat, en bevat voor elk wat wils. Geen hoogstandjes, maar beslist het lezen waard.
1
Reageer op deze recensie