Wel aardig

Giulia krijgt verrassend nieuws uit Italië: ze erft de prachtige geel geverfde villa inclusief jasmijn- en olijfboomgaard van haar Italiaanse grootvader. Dus vertrekt ze meteen naar de Ligurische kust, de plek waar haar moeder is opgegroeid en waar ze al snel wordt betoverd do de ongelofelijke schoonheid van het gebied. Maar de buren wantrouwen de buitenlandse erfgename. Alleen leeftijdsgenoot Marco verwelkomt haar vriendelijk. Langzamerhand komt Giulia erachter dat er meer aan de hand is rondom de villa op een klif boven de zee. Want waarom heeft haar moeder destijds het contact met haar familie verbroken? Waarom zijn de Italianen zo afstandelijk? En vooral: moet ze de villa verkopen of wordt dit haar nieuwe thuis?

Het verhaal is vanaf het begin makkelijk te volgen. Het gebied waar het zich afspeelt in Italië wordt goed omschreven. Er zijn momenten dat het lang duurt voordat er wat gebeurt. Langdradig. Ook wel oppervlakkig omdat er geen echte diepgang tussen de hoofdpersonen is. Voor tussendoor is het wel aardig. Ik weet niet of ik het tweede deel zou willen lezen.