Hannelore vergeet je niet snel

Hannelore beschrijft het leven van het jonge meisje Hannelore dat opgroeit in een op het eerste gezicht gewoon gezin. Al snel raakt het gezin echter in de ban van een evangelisch christelijke sekte, waarna er van een gezin al snel nog maar weinig sprake is. Het boek beschrijft niet alleen het leven van Hannelore, maar ook van vele andere leden van de Gemeente Gods (het is maar goed dat er achterin het boek een overzicht van alle namen en gegeven namen staat). Enerzijds gaf me dat een compleet beeld van de schrijnende situatie, maar daardoor duurde het lang voordat ik echt in het personage Hannelore kon kruipen. Dit heeft ook te maken met de schrijfstijl van de schrijver, die nogal beschouwend en vertellend is. Emoties worden benoemd in plaats van vertoond. Het komt nooit heel dichtbij.
Gezien de heftigheid van de gebeurtenissen is dat misschien maar goed ook.
Al met al een boek dat het lezen waard is. Het geeft goed weer hoe afhankelijk een mens is van zijn omgeving en hoe zeer het denken van een mens en wat hij gelooft bepaald kan worden door anderen. Het laat zien hoe vernietigend de gevolgen van opgroeien in een sekte kunnen zijn, maar tegelijkertijd is het een verhaal van hoop.