Lezersrecensie
Als ik een tiener was geweest had dit boek mij aan het lezen kunnen zetten.
Leegland van Marjan Brouwers is een dystopische roman over drie jonge mensen die in het door overstromingen, terroristische aanvallen en een klimaatoorlog verwoeste Nederland proberen te overleven en op zoek gaan naar een beter leven. Senna, een gebrandmerkte deserteur, Julius, een laboratoriumkind. Ook Eva, het zusje van Julius krijgt een eigen stem in het verhaal.
De auteur heeft vijf jaar aan het boek gewerkt, dat uitgegeven werd door uitgeverij Passage te Groningen. Zij werkt aan een vervolg.
Door de omslag en de flaptekst ging ik ervanuit met een dystopische roman te maken te hebben, een roman voor volwassenen met diepgang en betekenis. Ik hoopte dat de actuele thema's in dit boek mij aan het denken zouden zetten, maar helaas werden de thema's enkel aangeraakt en niet uitgewerkt. Het boek draait eigenlijk alleen om de strijd van de hoofdpersonages en de thema's lijken slechts een decor dat het verhaal ondersteund. Dat had veel steviger gekund.
Als lezer word je door het verhaal heen gesleurd, het tempo ligt erg hoog. Dit zorgt ervoor dat het vlot wegleest en de spanning vast wordt gehouden. Het gaat soms iets té snel. De schrijfstijl is zo compact en zo eenvoudig dat er weinig ruimte is om even om je heen te kijken en dat wat er gebeurt echt te beleven. Toch was ik wel nieuwsgierig naar het einde van het verhaal en de plot kon ik zeker waarderen.
Al met al vind ik het een matig boek én ik vind het geen roman voor volwassenen, maar een jeugdroman. Als jeugdroman vind ik het wel goed. Ik denk dat als de schrijver er voor gekozen had/ er voor kiest het boek/ de boeken voor een jonger publiek te schrijven dit een hele succesvolle avonturenreeks kan worden. Ik zou dit boek dan waarschijnlijk niet gelezen hebben, maar waarschijnlijk wel een jongere in mijn plaats, die het nu vanwege het genre 'roman' heeft laten liggen. En dat is zonde, want juist dit soort boeken kunnen jonge lezers trekken.
Als ik een tiener was geweest had dit boek mij aan het lezen kunnen zetten.
De auteur heeft vijf jaar aan het boek gewerkt, dat uitgegeven werd door uitgeverij Passage te Groningen. Zij werkt aan een vervolg.
Door de omslag en de flaptekst ging ik ervanuit met een dystopische roman te maken te hebben, een roman voor volwassenen met diepgang en betekenis. Ik hoopte dat de actuele thema's in dit boek mij aan het denken zouden zetten, maar helaas werden de thema's enkel aangeraakt en niet uitgewerkt. Het boek draait eigenlijk alleen om de strijd van de hoofdpersonages en de thema's lijken slechts een decor dat het verhaal ondersteund. Dat had veel steviger gekund.
Als lezer word je door het verhaal heen gesleurd, het tempo ligt erg hoog. Dit zorgt ervoor dat het vlot wegleest en de spanning vast wordt gehouden. Het gaat soms iets té snel. De schrijfstijl is zo compact en zo eenvoudig dat er weinig ruimte is om even om je heen te kijken en dat wat er gebeurt echt te beleven. Toch was ik wel nieuwsgierig naar het einde van het verhaal en de plot kon ik zeker waarderen.
Al met al vind ik het een matig boek én ik vind het geen roman voor volwassenen, maar een jeugdroman. Als jeugdroman vind ik het wel goed. Ik denk dat als de schrijver er voor gekozen had/ er voor kiest het boek/ de boeken voor een jonger publiek te schrijven dit een hele succesvolle avonturenreeks kan worden. Ik zou dit boek dan waarschijnlijk niet gelezen hebben, maar waarschijnlijk wel een jongere in mijn plaats, die het nu vanwege het genre 'roman' heeft laten liggen. En dat is zonde, want juist dit soort boeken kunnen jonge lezers trekken.
Als ik een tiener was geweest had dit boek mij aan het lezen kunnen zetten.
1
Reageer op deze recensie
