De camino, Anya Niewierra, een uitzonderlijk veelzijdige roman.

Met hoge verwachtingen ben ik 'De camino' van Anya Niewierra gaan lezen. Nu, het is inderdaad en geweldig boek. Geweldig, omdat het een combinatie is van een reisverhaal, een historische en een psychologische roman. Het gaat over Lotte die de Camino loopt, een jaar nadat haar man dat deed en halverwege een eind aan z'n leven maakte. Door precies de route van hem te lopen hoopt Lotte erachter te komen waarom hij dat deed.
Wat me erg aansprak is dat er zich een serieuze ontwikkeling in het innerlijk van Lotte afspeelt. Ze komt erachter hoe raadselachtig mensen kunnen zijn, dat er geen eensluidend antwoord is op een vraag als 'Was dat nu goed of fout dat hij dat in de oorlog deed?' Ook merkt ze dat door een paar weken wandelen, haar hoofd leeg is geraakt van alle dingen waar ze in haar dagelijkse leven zo druk mee is. Daardoor is er ruimte ontstaan om nieuwe ideeën en gevoelens te krijgen bij de relatie met haar (overleden) man. De beschrijvingen over het uiteenvallen van Joegoslavië en de volkerenoorlog vond ik te ingewikkeld om me daar echt in te verdiepen. Maar wat oorlog en etnisch zuiveren bijv. met jongemannen doet en hoe ervaringen uit het verleden zo doorwerken in de rest van het leven van die mannen vond ik wel weer heel duidelijk worden. Het is een boek met een enorme informatiedichtheid. Ik kon dat niet in één keer bevatten. Maar twee keer lezen wordt me wat te gortig. Dat het boek zolang hoog in boekenlijsten staat, kan ik wel begrijpen, maar vind ik wat overdreven. Er zijn boeken die me meer intrigeerden, bijv. door knappe beeldspraak. En sommige elementen en gebeurtenissen zijn wel wat gezocht, gekunsteld. Misschien hoort dat wel bij een thriller, dat weet ik eigenlijk niet zo. Overigens ben ik van plan meer boeken van Anya te gaan lezen.